عکس/ راز فریاد منجمد شده یک زن مومیایی به مدت ۳۵۰۰ سال

آفتاب نیوز :

یک زن در مصر باستان بر اثر درد بسیار جان باخت ماهیچه هایش فوراً قفل شدند و فریاد نهایی او به مدت ۳۵۰۰ سال در جای خود منجمد شد.

این مومیایی با مواد مومیایی گران قیمت به خوبی حفظ شده است و سی تی اسکن او نشان داد که اندام های او هنوز دست نخورده بودند و یک روش مومیایی غیرمعمول را نشان می داد.

مومیایی منحصربه فرد
محققان دریافته اند که این زن در مواد وارداتی گران قیمت مومیایی شده و تمام اعضای بدنش هم باقی مانده بود که نشان دهنده روشی منحصربه فرد برای نگهداری است.

محققان یافته های خود را در مطالعه جدیدی که در مجله Frontiers in Medicine منتشر شد فاش کردند. این یافته ها نشان می دهد یک زن مصری باستان بر اثر درد بسیار جان باخته ماهیچه هایش فوراً قفل و فریاد نهایی او به مدت ۳۵۰۰ سال در جای خود منجمد شده است. محققان همچنین دریافته اند که این زن در مواد وارداتی گران قیمت مومیایی شده بوده است.

یک مومیایی پر از اسرار
سحر سلیم یکی از نویسندگان این مطالعه رادیولوژیست مومیایی در بیمارستان کسر العینی دانشگاه قاهره در ایمیلی به لایو ساینس گفت: مومیایی کردن در مصر باستان هنوز پر از اسرار است. اندام های دست نخورده معمولاً نشانه ای از مومیایی ضعیف یا نادیده گرفته شده است اما این زن در حال جیغ کشیدن به طور قابل توجهی به خوبی حفظ شده بود.

به گفته او این موضوع تعجب آور است. زیرا روش کلاسیک مومیایی در پادشاهی جدید (حدود ۱۵۵۰ تا ۱۰۷۰ قبل از میلاد) شامل برداشتن همه اعضای بدن به جز قلب بود.

کلاه گیسی از نخل خرما
باستان شناسان در سال ۱۹۳۵ هنگام حفاری مقبره سننموت معمار برجسته و مقام دولتی مومیایی زن در حال جیغ کشیدن را در دیرالبهاری نزدیک الاقصر مصر کشف کردند.

ملکه هتشپسوت سلیم خاطرنشان کرد که این زن در یک اتاق دفن مجاور دفن شد و احتمالاً یکی از اعضای خانواده نزدیک سننموت است.
این مومیایی با یک کلاه گیس سیاه و دو حلقه اسکراب تزئین شده بود. مو های طبیعی او با حنا و ارس رنگ شده بود. میکروسکوپ الکترونی نشان داد که کلاه گیس از نخل خرما ساخته شده است.

راز حفظ در مومیایی
سلیم می گوید آزمایش پراش اشعه ایکس نشان داده که حاوی ترکیبی از کریستال های کوارتز مگنتیت و آلبیت است که احتمالاً مو ها را سفت می کند و به مو های او رنگ سیاه می دهد. کلاه گیس نیز معمولاً برای اهداف تشییع جنازه و در زندگی روزمره استفاده می شد.

به گزارش سایت livescience سلیم و یکی از نویسندگان مطالعه سامیه المرقانی از وزارت گردشگری و آثار باستانی مصر دریافتند که راز حفظ او احتمالاً در مومیایی کردن مجلل او نهفته است.

آن ها با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز آثاری از رزین درخت عرعر و کندر کشف کردند که محصولات مجللی هستند که احتمالاً از شرق مدیترانه و شرق آفریقا یا جنوب عربستان به مصر وارد شده اند. به طور کلی رزین و کندر از پوسیدگی بدن ناشی از باکتری ها و حشرات جلوگیری می کند.

مرگ دردناک
سلیم خاطرنشان کرد: این تنها مومیایی کشف شده در حال جیغ کشیدن نیست؛ شاهزاده پنتاور (۱۱۷۳ تا ۱۱۵۵ قبل از میلاد) و پرنسس مریتامون (۱۵۲۵ تا ۱۵۰۴ قبل از میلاد) نیز با دهان باز کشف شدند.

به گفته او باز شدن دهان زمانی اتفاق می افتد که این ماهیچه ها هنگام خواب شل می شوند یا پس از مرگ تجزیه می شوند. برای اینکه دهان متوفی بسته بماند مومیایی کنندگان اغلب فک پایین را دور جمجمه می پیچیدند.

اما این مورد متفاوت بود؛ باز شدن دهان به دلیل مرگ دردناک بود. سلیم می گوید: حالت جیغ مومیایی در این مطالعه می تواند به عنوان اسپاسم جسد خوانده شود که به این معنی است که این زن در حال فریادزدن از درد جان باخته است.

اسپاسم جسد زمانی اتفاق می افتد که عضلات چند لحظه قبل از مرگ منقبض و باعث سفت شدن آن ها می شوند. این وضعیت می تواند در مواردی مانند مرگ ناشی از حمله خودکشی یا غرق شدن رخ دهد.

برخلاف علت مرگ دو مومیایی دیگر – پنتاور بر اثر خودکشی و مریتامون در اثر حمله قلبی درگذشت – اسکن سی تی اسکن زن جیغی دلیل مرگ او را فاش نکرد.

تصاویر سی تی اسکن
بااین حال تصاویر دوبعدی و سه بعدی حاصل از سی تی اسکن قد سن و شرایط پزشکی این زن را روشن کرده و نشان داده که قد او حدود ۵ فوت (۱.۵ متر) بوده است.
مفصل بین دو استخوان لگن او که با افزایش سن انسان تغییر می کند نشان می دهد که او هنگام مرگ تقریباً ۴۸ سال داشته است.

همچنین استخوان های ستون فقرات او نیز نشان می دهد ممکن است این زن آرتریت خفیف داشته باشد. او چندین دندان خود را ازدست داده بوده که احتمالاً درست قبل از مرگ از بین رفته بودند؛ بنابراین نشان می دهد حفره های دندان های او بهبود نیافته بودند.

سلیم و تیم او امیدوارند پیشرفت در تکنیک های علمی آن ها را قادر سازد تا اطلاعات بیشتری در مورد مومیایی ارائه دهند.

کپسول زمان
به گفته سلیم بدن او که به خوبی حفظ شده بود؛ مانند یک کپسول زمان بود که به ما امکان داد تا بدانیم او چگونه زندگی می کرد بیماری هایی که از آن ها رنج می برد و مرگ او را که ممکن بود دردناک باشد ثبت کنیم. این نوع مطالعه مومیایی را انسانی می کند و اجازه می دهد به او به عنوان یک انسان نگاه کنیم.

این زن در حال حاضر در موزه مصر در قاهره نگهداری می شود؛ درحالی که تابوت و حلقه های او در موزه هنر متروپولیتن در شهر نیویورک به نمایش گذاشته شده است.