ببینید l دیوار مرگ قمری ناجی فضانوردان!

به گزارش خبرگزاری برای شما، دانشمندان به فضانوردان توصیه کرده اند که برای جلوگیری از ضعیف شدن بدن در محیط های کم گرانش به دویدن روی آورند؛ اما از آنجایی که آن ها در فضا هستند، هر نوع دویدنی مدنظر نیست. محققان به فضانوردان توصیه کرده اند که چندین بار در روز در اطراف «دیوار مرگ قمری» بدوند.

دیوار مرگ قمری به کمک یک استوانه چوبی غول پیکر که توسط بدل کارهای موتورسیکلت در نمایش ها استفاده می شود، یک جرثقیل به ارتفاع 36 متر و چند سیم بانجی شکل گرفته است. محققان خاطرنشان کردند که این میدان گرانشی مانع از دویدن بیش از حد سریع فضانوردان در ماه می شود. دیوار مرگ قمری نه تنها گرانش ایجاد می کند، بلکه برای ایجاد نیروی جانبی کافی برای مبارزه با تحلیل استخوان و عضله مفید است.

آلبرتو مینتی، استاد فیزیولوژی در دانشگاه میلان، می گوید:«از اینکه هیچ کس پیش از ما به این ایده پی نبرده بود، شگفت زده شدم. دیوار مرگ قمری می تواند یک راه مناسب و سان برای تمرین در ماه باشد.»

انسان ها از زمان پایان برنامه آپولو در سال 1972 پا به ماه نگذاشته اند، اما ناسا و سایر آژانس های فضایی با ماموریت های طولانی مدت در زیستگاه های دایمی خود را برای بازگشت به ماه آماده می شوند. فضانوردان آرتمیس ناسا قرار است سال آینده با یک ماموریت بعدی به سطح ماه در اوایل سال 2026 پرواز کنند.

اطمینان از داشتن هوا، غذا و آب برای فضانوردان تا تشعشعات فضایی، چالش هایی هستند که فضانوردان در ماه با آن ها مواجه خواهند شد. اما بدون نیروی گرانش طبیعی برای مقابله با آن، فضانوردان توده استخوانی و عضلانی را از دست می دهند.

محاسبات مینتی و همکارانش نشان می دهد که دویدن دور دیوار مرگ روی زمین، بدون آنکه منجر به زمین خوردن بشود، برای انسان بسیار دشوار است. اما در گرانش ماه، که یک ششم زمین است، این کار بسیار آسان تر است. طبق محاسبات او، دویدن با سرعت بیش از 12 کیلومتر در ساعت باید کافی باشد.

برای آزمایش این طرح، دو محقق در حالی که به طناب بانجی آویزان شده از جرثقیل متصل بودند، دور دیوار مرگ به عرض 10 متر دویدند. این فرایند با کاهش پنج ششم وزن بدن آنها، گرانش ماه را تقلید کرد. در ترکیب با داده های تردمیل، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که دویدن برای چند دقیقه در شروع و پایان هر روز، باید نیروی کافی برای قوی نگه داشتن استخوان ها و عضلات و حفظ کنترل خوب سیستم عصبی ایجاد کند.

در مقابل چالش ساخت دیوار مرگ در ماه، می توان به جای انتقال دیوار مرگ واقعی، فضانوردان را در زیستگاه های دایره ای قرار داد و به آنها اجازه داد تا در اطراف دیوارهای خانه های خارج از جهان خود، بدوند.

ماریا استوکس، استاد توانبخشی عصبی-عضلانی اسکلتی در دانشگاه ساوتهمپتون، گفت:«حرکت در این محیط استوانه ای قطعا اقدام متقابل مفید برای کمک به جلوگیری از تغییر شرایط بدن در اثر گرانش کاهش یافته در ماه است. اما برای یادگیری مهارت های خاص و اطمینان از عملکرد ایمن فضانوردان بر روی سطح ماه، آموزش های خاصی برای زندگی روزمره و فعالیت های کاری همچنان مورد نیاز است.»

منبع: theguardian

227227