پشت پرده فروش 1200 میلیارد تومانی سینمای ایران! آیا رواست که سرمایه ها این گونه از کشور خارج شوند؟

به گزارش خبرگزاری برای شما، سال گذشته فروش بالای هزار میلیارد تومانی گیشه برای سینمای دچار بحران در جذب مخاطب یک اتفاق مهم و اساسی به شمار می رفت. در میان خیل فیلم هایی که دخل و خرج خود را نمی توانستند با هم مطابقت بدهند و اصلا بود و نبود آنها بر پرده سینما فرقی نمی کرد و حتی ساخته شدن بسیاری از آنها شکست مطلق برای سازندگان بود، گیشه بالای هزار میلیاردی (البته فقط برای چند فیلم) خوشحال کننده بود.

حتی این عدد آن چنان شوقی ایجاد کرد که به سرعت آن را به کل سینما چسباندند و مسیولان آن را جزو افتخارات دوران کاری خود می دانند و از این فروش به عنوان تحول در سینما یاد می کنند.
خیلی هم خوب؛ به هر حال اتفاق خوب، خوب است و باید از آن حرف زد، ولی نکته قابل اهمیت اینکه باید آن را آنالیز کرد و دلایل و چرایی آن را بررسی کرد. برای شما پرسش نیست که چرا فقط چهار یا پنج فیلم توانستند رقم های گیشه را جابه جا کنند؟ چرا اکثر فیلم ها نه تنها بازگشت مالی نداشتند که هزینه های اولیه ساخت را هم برنگردانند؟

براساس گزارش اعتمادآنلاین، تعارف که نداریم، کیفیت چند فیلم پرفروش را حداقل خودمان می دانیم، اینکه چه جنسی به مخاطب ارایه دادیم قبل از همه خودمان مطلعیم، پس نمی توانیم مدعی شویم کیفیت باعث جذب مخاطب فروش این چند فیلم شده است. البته که فضای کمیک و شاد حاکم بر فیلم و حضور بازیگران شناخته شده در فروش فیلم تاثیرگذار هستند، اما دلیل اصلی و کافی نیست، چرا که فیلم های کمدی دیگری هم سال گذشته اکران شدند اما به فروش این چند فیلم نرسیدند.

ماجرا چیست؟

سال گذشته 22 مرداد بود که قربان نجفی کارگردان فیلم «فصل ماهی سفید» در گفت وگو با اعتماد درباره نحوه تبلیغات فیلم ها در ماهواره ها گفته بود: رسانه های خارجی فارسی زبان هفته ای 5 هزار تا 15 هزار دلار از فیلمساز می گیرند تا فیلم هایشان را در رسانه شان تبلیغ کنند.
همان زمان قربان نجفی توضیح داده بود متاسفانه یکی از همین فیلم های روی پرده مبلغ گزافی حدود 250 هزار دلار به این ماهواره ها داده و تمام تبلیغات را برای فیلمش گرفته و البته همین دوستان سینماگر ما قیمت را بالا برده اند تا دست کسی به تبلیغات آنجا هم نرسد.

دقت کنید، این نکات را سینماگری که سال گذشته فیلم روی پرده اکران داشته و طبیعتا از مناسبات اکران و تبلیغات فیلم ها اطلاع داشته بیان کرده است.

اینکه فیلم ها چرا و چگونه در ماهواره ها و شبکه های فارسی زبان تبلیغ می کنند اصلا موضوع این نوشته نیست. حتی اینکه آیا تبلیغات ماهواره ها در جذب مخاطب تاثیر دارد هم منظور نظر ما نیست، آنچه قابل تحلیل است مبلغ هنگفتی است که پشت فروش هزار و دویست میلیاردی سود سینمای ایران نهفته است و اینکه سال گذشته پخش کننده ها برای تبلیغ فیلمشان هزینه های بالایی به ماهواره دادند تا فیلمشان دیده شود و مخاطب از آن استقبال کند.

ما گفته قربان نجفی مبنی بر اینکه رقم 250 هزار دلار برای تبلیغ یک فیلم شده را حساب نمی کنیم، اما شما در نظر بگیرید تعداد فیلم هایی که سال گذشته در شبکه جم تبلیغ داشتند چقدر بوده؟ بالای 10 فیلم سال گذشته در شبکه جم تبلیغ داشتند، از فسیل و هتل و شهر هرت گرفته تا ویلای ساحلی و هاوایی و…، آن هم نه یک بار و حتی ده بار، به طرز مشمیزکننده ای بیشتر از هزار بار. تبلیغ فیلم ها آنقدر زیاد بود که لابه لای این تبلیغ ها سریال ها و برنامه های جم هم پخش می شد، از زیرنویس گرفته تا تیزر و عکس و… فیلم های در حال اکران سینماهای ایران از سر و روی شبکه جم می بارید. کمااینکه در حال حاضر هم وضع برای فیلم های تمساح خونی و بی بدن و سال گربه همین گونه است.
حالا شما خودتان محاسبه کنید برای تبلیغات هزار باره فیلم ها در شبکه های جم چقدر هزینه شده باشد خوب است؟

بر اساس شنیده های موثق ما، سال گذشته از سینمای ایران رقم بیش از صد میلیارد تومان به شبکه ماهواره ای جم تبلیغ داده شده و پخش کننده ها چنین رقم بالایی را برای تبلیغ فیلم شان هزینه کرده اند.

بله، یک ونیم میلیون دلار ارز از کشور خارج شده است.حالا این پرسش به وجود می آید که با توجه به این پرداخت بالا به ماهواره ها، آیا سود اصلی از اکران فیلم های کمدی را سینمای ایران برده یا ماهواره ها؟
سریال های پلتفرم ها که از همان دقایق ابتدایی انتشار ، بلافاصله در ماهواره ها با زمان بندی کامل پخش می شود، تبلیغات فیلم های ایران که به ماهواره ها داده می شود…. آیا رواست که سرمایه های کشور این گونه از کشور خارج شود؟

ما در روزهای آتی به واکاوای و چرایی این موضوع خواهیم پرداخت!

5757