جزییاتی تازه درباره پرونده جنجالی غزاله و آرمان و ردپای آن در سینما

آفتاب نیوز :

قصاص نفس و ماجرای بخشش، سالهاست دستمایه تولیدات سینمایی بسیاری شده است، اما در کنار به تصویر کشیدن این مفهوم گاهی گریزی به مسایل اجتماعی دیگری هم زده می شد. هیچگاه پرداخت یک جانبه به قصاص نفس و ماجرا جلب رضایت اولیای دم به تنهایی برای پرداخت و روایتگری در ظرف یک محتوای سینمایی کافی نبوده است. اما «بی بدن» با کارگردانی مرتضی علیزاده و تهیه کنندگی سید مصطفی احمدی برای اولین بار به سراغ تعارضات اجتماعی و جریان سازی های رسانه ای و فضای مجازی در کنار رسیدگی به پرونده یک قتل می رود.

نهاد های قضایی کشور سال ها از ورود جریان های رسانه ای و جنجال سازی های مجازی در رسیدگی به پرونده های قتل که منجر به قصاص نفس می شد گلایه داشتند و بار ها اعلام کرده بودند اگر در جریان رسیدگی به فلان پرونده و طی کردن فرآیند جلب رضایت اولیای دم مداخلات رسانه ای صورت نمی گرفت قصاص نفس هم اتفاق نیفتاده و اولیای دم رضایت به بخشش قاتل می دادند.

برای نمایش این معضل اجتماعی و نتیجه معکوس اینگونه تداخلات «بی بدن» به بهترین شکل ممکن عمل کرد و توانست نحوه تاثیرگذاری تعارضات اجتماعی در نتیجه یک پرونده مهم قتل را به نمایش بگذارد.

فیلم بی بدن اولین ساخته سینمایی مرتضی علیزاده یکی از فیلم های مهم و جنجالی جشنواره چهل و دوم فیلم فجر بود که به طرز عجیبی در بخش اصلی شرکت داده نشد، ولی بلافاصله در فهرست فیلم های اکران نوروزی 1403 قرار گرفت.

قتل غزاله شکور به دست آرمان عبدالعالی که چندین بار تا مرحله اجرای حکم رفت و برگشت و یکی از پیچیده ترین پرونده های چند سال اخیر ایران بود و بیشترین تاثیر را از تعارضات اجتماعی ناشی از فضای مجازی گرفت. زمان مطرح شدن این پرونده حاشیه های زیادی در فضای مجازی به وجود آمد و کار تا جایی پیش رفت که جایگاه ظالم و مظلوم تغییر کرد، این فیلم شاید به نوعی ادای دین به خانواده مقتول هم تلقی شود که در زمان رسیدگی به پرونده مجبور به تحمل فشار های روانی متعددی از جانب اجتماع شدند.

در روایت فیلم نشان داده شد که چگونه پول پاشی در فضای مجازی و رسانه ها می تواند دیدگاه عمومی را به یک پرونده تغییر دهد و رسیدگی کنندگان و عناصر دخیل در یک پرونده قضایی را تحت تاثیر قرار دهد. سرعت روایت در شخصیت پردازی و معرفی کاراکتر ها به مخاطب بالاست چرا که گمان بر این است اندک آشنایی پیشینی نسبت به آن ها وجود دارد و تلاش چندانی برای این بازتعریف نمی کند. با وجود اینکه ممکن است تماشاگر از فرجام پرونده مطلع باشد، باز هم به دنبال انکشاف نکات تازه در این پرونده بوده و داستان را دنبال می کند.

کاظم دانشی در علفزار اثبات کرد برای نگارش فیلم نامه های حقوقی و قضایی گزینه مناسبی است و تجربه علفزار به کم او برای «بی بدن» آمد. در واقع آنچه بی بدن را برای مخاطب جذاب می کند تا برای دیدنش به سینما برود پیگیری نتیجه پرونده نیست بلکه چند و، چون رسیدگی به آن و دریافت پیچیدگی های رسیدگی تا اعلام حکم قصاص تلقی می شود.

بی بدن در جشنواره فجر قدر ندید و حاشیه های زیادی به همراه داشت، اما توانست به اکران نوروزی راه پیدا کند و در کنار آثار کمدی پرفروش جایگاه نسبتا خوبی کسب کند. هرچند که چینش فیلم های اکران نوروز به گونه ای رقم خورد که همه چیز برای فروش فیلم «تمساح خونی» فراهم شود و آثار دیگر در کنار آن خوب دیده نشوند.