کلاه دو لبه ناپلئون (BIVORNE)

کلاه دو لبه ناپلئون، معروف به «بی وورن» (Bivorne)، یکی از نمادهای اصلی این امپراتور بزرگ بود که او را از دیگران متمایز می کرد؛ کلاهی که ناپلئون آن را برخلاف روال معمول، از پهلو بر سر می گذاشت تا سربازانش در شلوغی میدان نبرد به راحتی او را بشناسند و با دیدنش روحیه بگیرند. این کلاه فقط یک پوشش ساده نبود، بلکه خودش یک جور استراتژی جنگی به حساب می آمد.

ناپلئون بناپارت، اسمش که می آید، ناخودآگاه تصویر یک مرد با کلاهی خاص و متفاوت در ذهنمان نقش می بندد. این کلاه دو لبه، که به آن «بی وورن» یا «بای کورن» (Bicorne) می گویند، فقط یک تکه لباس نبود؛ رفیق گرمابه و گلستان ناپلئون بود و در تمام لحظات مهم زندگی اش، از میدان های نبرد پرخطر گرفته تا مراسم های پرشکوه، کنارش بود. این کلاه آنقدر با ناپلئون عجین شده که جدا کردنشان از هم غیرممکن به نظر می رسد. اصلاً انگار کلاه هم جزئی از وجود او شده بود و بدون آن، ناپلئون، ناپلئونِ معروف نبود! از قدیم و ندیم، کلاه فقط یک پوشش برای سر نبوده است؛ یک جور شناسنامه بوده، یک نماد قدرت، جایگاه و حتی هویت افراد. در تاریخ که ورق بزنید، می بینید که هر کلاهی برای خودش قصه ای دارد. اما قصه کلاه دو لبه ناپلئون یک جور دیگر است، قصه ای پر از استراتژی، کاریزما و البته راز و رمزهای پنهان.

در این مقاله قرار است سفری عمیق به دنیای این کلاه خاص داشته باشیم؛ از ریشه های تاریخی و جنس و نحوه ساختش گرفته تا دلایل عجیب و غریب ناپلئون برای انتخاب و پوشیدنش. می خواهیم ببینیم این کلاه چطور در میدان جنگ نقش بازی می کرده، چه حکایت هایی از آن به جا مانده، الان کجاست و اصلاً چرا بعضی از نمونه هایش در حراجی ها با قیمت های سرسام آور به فروش می رسند. خلاصه که آماده باشید تا زیر و بم این نماد بزرگ تاریخ را با هم کشف کنیم.

کلاه دو لبه (Bivorne) چیست؟ کالبدشکافی یک نماد

بیایید اول ببینیم این کلاه «بی وورن» اصلاً چی هست و چه شکلی بوده. این کلاه یک نوع خاص از کلاه های نظامی بوده که در قرن هجدهم و نوزدهم میلادی حسابی توی ارتش های اروپایی مد شد. فرقش با کلاه های دیگه این بود که به جای سه لبه (مثل کلاه سه گوش یا Tricorne که قبلش رایج بود)، فقط دو لبه داشت. این لبه ها رو معمولاً از پشت و جلو تا می کردند که شبیه یک نیم دایره می شد، یا اینکه از کناره ها تا می زدند و کلاه شبیه یه قایق کوچک می شد. کلاه ناپلئون از نوع دوم بود که از پهلو تا خورده بود و همین هم اونو خاص می کرد.

ویژگی های ظاهری و جزئیات بی وورن ناپلئون

کلاه ناپلئون معمولاً از نمد مرغوب ساخته شده بود که رنگ مشکی پرکلاغی داشت. لبه هایش سفت و محکم بودند و جوری تا می شدند که یک خط تیز و مشخص روی سرش ایجاد می کردند. ارتفاعش هم جوری بود که یه جور صلابت و اقتدار به چهره اش می داد. یه علامت مهم دیگه که روی کلاه های ناپلئون دیده می شد، گل سینه یا «کُوکاد» سه رنگ فرانسه بود که معمولاً با نخ ابریشمی به لبه کلاه دوخته می شد. این کوکاد، که نماد انقلاب فرانسه و جمهوری بود، روی کلاه ناپلئون اهمیت ویژه ای پیدا می کرد و نشانه ای از وفاداری به آرمان های ملی محسوب می شد. رنگ های آبی، سفید و قرمز فرانسه روی این نشان، نه تنها جنبه تزیینی داشت، بلکه نمادی از ایدئولوژی و جایگاه سیاسی او به عنوان رهبر کشور بود.

ریشه های تاریخی کلاه بی وورن

مدل کلاه بی وورن از دل کلاه های سه گوش بیرون اومد. تا قبل از قرن هجدهم، کلاه سه گوش (Tricorne) حسابی محبوب بود، هم بین مردم عادی و هم توی ارتش ها. اما خب این کلاه یه مشکل بزرگ داشت؛ لبه های پهنش توی میدان جنگ جلوی دید رو می گرفت و مزاحم شمشیربازی و تیراندازی می شد. نظامی ها شروع کردند لبه ها رو از کنار تا بزنند تا کمتر دست و پاگیر باشه. این کار باعث شد مدل دو لبه یا «بی وورن» به وجود بیاد. اوایل قرن نوزدهم، این کلاه دیگه پای ثابت یونیفرم افسران و سربازان شده بود و هر کسی با توجه به درجه و جایگاهش، کلاهی با تزیینات خاص خودش رو سر می کرد.

مواد اولیه و هنر ساخت کلاه

یکی از مهم ترین چیزهایی که کلاه ناپلئون رو خاص می کرد، جنسش بود: «پوست سگ آبی» (Beaver Fur Felt). شاید الان به نظرمان عجیب بیاید، اما در آن زمان پوست سگ آبی یکی از بهترین و گران ترین مواد برای ساخت کلاه بود. دلیلش هم مشخص بود؛ الیاف این پوست خیلی نرم و مقاوم بودند و وقتی ازشون نمد می ساختند، نتیجه اش یک کلاه سبک، بادوام و کاملاً ضدآب می شد. فرض کنید در یک بارندگی شدید یا در هوای سرد زمستان، کلاهی داشته باشید که هم سرتان را خشک نگه می دارد و هم گرم. به علاوه، نمد پوست سگ آبی قابلیت فرم دهی فوق العاده ای داشت و هر شکلی که می خواستند، بهش می دادند و این شکل رو برای مدت طولانی حفظ می کرد.

روند ساخت این کلاه ها هم برای خودش داستانی داشت. اول پوست سگ آبی رو خوب تمیز می کردند و بعد با مواد شیمیایی خاصی مثل نمک جیوه، اون رو برای نمدسازی آماده می کردند. بعد، الیاف رو با آب و حرارت به هم می فشردند تا تبدیل به نمد بشن. این نمد رو برش می زدند و روی قالب های چوبی یا فلزی می کشیدند تا شکل کلاه رو بگیره. بعد از خشک شدن، کلاه رو رنگ می کردند (معمولاً مشکی) و بعد نوبت به اضافه کردن تزیینات و لایه داخلی می رسید. تمام این مراحل با دقت و ظرافت خاصی انجام می شد، چون کلاه یک افسر ارشد یا امپراتور باید هم از نظر زیبایی و هم کیفیت بی نظیر می بود.

تفاوت های کلاه ناپلئون با کلاه های مشابه

شاید بپرسید: «خب، کلاه بی وورن که یه مدل عمومی بود، کلاه ناپلئون چه فرقی با بقیه داشت؟» راستش را بخواهید، تفاوت توی جزئیات و البته نحوه ی استفاده بود. کلاه های ناپلئون از بهترین مواد ساخته می شدند و استادکاران ماهری آن ها را با دقت زیاد می دوختند. ولی مهم ترین تفاوت، همون نحوه پوشیدن کلاه بود. بقیه ژنرال ها و افسرها معمولاً کلاه رو طوری می پوشیدند که لبه های تیزش جلو و عقب سر قرار می گرفت. یعنی انگار کلاه رو از روبه رو نگاه می کردی، یه خط پهن رو می دیدی. اما ناپلئون نه! او کلاهش رو ۹۰ درجه می چرخوند و از پهلو سر می کرد. یعنی لبه های تیز کلاه می افتادند روی شانه هایش. همین یه تغییر کوچک، او را از صدها ژنرال دیگه متمایز می کرد و باعث می شد توی شلوغ ترین میدان نبرد هم به راحتی دیده بشه. این کلاه برای ناپلئون مثل یک امضا بود، امضایی که فقط و فقط مال خودش بود.

کلاه ناپلئون فقط یک کلاه ساده نبود؛ این کلاه یک جور برندسازی شخصی برای امپراتور بود که او را در میان تمامی فرماندهان و سربازان متمایز می کرد و به نمادی از حضور و قدرت او در میدان نبرد تبدیل شده بود.

چرا ناپلئون Bivorne را انتخاب کرد؟ استراتژی پشت یک کلاه

انتخاب این کلاه و نحوه خاص پوشیدنش برای ناپلئون فقط یه سلیقه شخصی نبود؛ پشتش یه استراتژی تمام عیار خوابیده بود. ناپلئون آدم باهوشی بود که می دونست ظاهر چقدر توی کاریزما و رهبری تاثیر داره. او نه قد بلند آنچنانی داشت و نه هیکل درشتی. اما می خواست به هر قیمتی که شده، بین انبوه سربازان و افسرانش، برجسته و قابل تشخیص باشه. و چه چیزی بهتر از یک کلاه که با یک حرکت ساده، او را از بقیه جدا می کرد؟

نقش کلاه در شکل گیری کاریزمای ناپلئون

ناپلئون همیشه سعی می کرد یه تصویر قدرتمند و الهام بخش از خودش نشون بده. لباس های ساده ترش نسبت به سایر فرماندهان، دست به سینه بودنش توی نقاشی ها، و البته اون کلاه دو لبه ای که از پهلو سر می کرد، همه و همه جزئی از این تصویر بودند. سربازها با دیدن کلاهش، حس می کردند که رهبرشون نزدیکه، کنارشونه و از نزدیک اوضاع رو مدیریت می کنه. این حضور مداوم و قابل تشخیص، اعتماد به نفس و روحیه سربازها رو به شدت بالا می برد. انگار خود ناپلئون بود که بهشون می گفت: «من اینجام، نگران نباشید!»

نحوه منحصر به فرد پوشیدن کلاه: «به سبک جنگی»

همانطور که گفتیم، ناپلئون کلاه بی وورن خودش رو به صورت افقی یا «از پهلو» سر می کرد. این شیوه پوشیدن کلاه رو به اصطلاح «en bataille» یا «به سبک جنگی» می گفتند. در مقابل، ژنرال های دیگه و افسران عالی رتبه، کلاهشون رو به صورت عمودی یا «en colonne» سر می کردند که لبه های باریک تر کلاه از پهلو دیده می شد. فکرش رو بکنید، توی گرد و خاک و دود و سر و صدای یه جنگ تمام عیار، تنها چیزی که می تونست یه سرباز رو امیدوار کنه و بهش نشون بده مسیر چیه، دیدن کلاه امپراتور بود که مثل یه پرچم متحرک، توی میدان نبرد جلو می رفت.

دلایل استراتژیک این نحوه پوشش

این نحوه پوشش کلاه، دلایل استراتژیک خیلی مهمی داشت:

1. شناسایی سریع و آسان: اصلی ترین دلیل این بود که سربازان بتونن توی شلوغی و آشوب جنگ، ناپلئون رو سریعاً تشخیص بدن. توی اون همه هرج و مرج، دیدن اون کلاه خاص یعنی فرمانده اینجاست! و این خودش قوت قلبی برای سربازان بود.
2. تأثیر روانی بر سربازان خودی: وقتی سربازها می دیدند که امپراتور خودش داره توی خط مقدم حرکت می کنه و از هیچ چیزی واهمه نداره، روحیه می گرفتند و با انگیزه بیشتری می جنگیدند. حضور ناپلئون با کلاه منحصر به فردش، یه جور سیگنال روحیه بخش بود.
3. تأثیر روانی بر دشمن: دشمنان هم ناپلئون رو از همین کلاهش می شناختند. دیدن این کلاه برای دشمن به معنای حضور مستقیم ناپلئون بود و این خودش بار روانی منفی زیادی رو روی اونا می ذاشت. انگار می گفت: «من اومدم، حالا ببینید چی میشه!»
4. جدا کردن خود از سایر ژنرال ها: ناپلئون می خواست خودش رو از بقیه ژنرال ها و افسرانش متمایز کنه. این کلاه بهش کمک می کرد تا نه تنها به عنوان یک فرمانده، بلکه به عنوان یک رهبر کاریزماتیک و منحصر به فرد شناخته بشه.

هنر و صنعت در خدمت ناپلئون: روند ساخت کلاه های او

ناپلئون فقط یک فرمانده جنگی نبود؛ او یک جنتلمن تمام عیار بود و به جزئیات ظاهرش اهمیت زیادی می داد. کلاه هایش هم از این قاعده مستثنی نبودند. او برای ساخت کلاه هایش به هر کسی اعتماد نمی کرد، بلکه سراغ بهترین ها می رفت.

سازندگان مورد اعتماد ناپلئون

مهمترین کارگاه هایی که برای ناپلئون کلاه می ساختند، دوتا بودن: CIE و Poupart. این کارگاه ها در پاریس قرار داشتند و به خاطر کیفیت بالا و دقت بی نظیر در دوخت کلاه، اسم و رسمی داشتند. ناپلئون با وسواس خاصی کارشون رو دنبال می کرد و ازشون می خواست که کلاه ها کاملاً مطابق با استانداردهای خاص خودش باشن. این سازندگان نه تنها به کیفیت مواد اهمیت می دادند، بلکه راحتی و دوام کلاه را هم مد نظر داشتند، چون ناپلئون ساعت های طولانی کلاه را بر سر می گذاشت و در شرایط مختلف آب و هوایی از آن استفاده می کرد.

تعداد و تواتر سفارش ها

شاید براتون جالب باشه که بدونید ناپلئون سالانه چه تعداد کلاه سفارش می داد. گفته میشه که او به طور متوسط سالی چهار تا کلاه جدید سفارش می داد. این یعنی در طول دوران امپراتوری اش (حدود ۱۵ سال)، بالای ۶۰ تا کلاه سفارش داده بود و در کل زندگی اش بیش از ۱۲۰ کلاه مخصوص خودش رو داشت. دلیل این تعداد بالا هم مشخصه؛ ناپلئون دائماً در حال حرکت بود و کلاه هایش هم مثل بقیه وسایلش فرسوده می شدند. خیلی وقت ها کلاه ها در نبردها آسیب می دیدند، گم می شدند، یا حتی به عنوان هدیه به افسران وفادار یا مقامات خارجی داده می شدند. برای همین، همیشه باید کلاه جدیدی در دسترسش می بود.

وسواس ناپلئون در جزئیات

ناپلئون روی جزئیات کلاه هایش خیلی حساس بود. از جنس پوست سگ آبی که گفتیم، تا نوع دوخت و اندازه دقیق کلاه، همه چیز باید بی نقص می بود. او به راحتی کلاه اهمیت زیادی می داد، چون مجبور بود ساعت ها اون رو سرش بذاره. همچنین، دوام کلاه هم براش مهم بود تا توی شرایط سخت آب و هوایی و جنگی، خراب نشه و شکلش رو از دست نده. این وسواس نشون دهنده این بود که چقدر ناپلئون به تصویر خودش و اون چیزی که از خودش به دنیا نشون می داد، اهمیت می داد. کلاهش فقط یک پوشش نبود، بلکه بخشی از ابهت و قدرت او به شمار می رفت.

کلاه Bivorne در میدان نبرد: همپای امپراتور

کلاه ناپلئون فقط یه اکسسوری نبود؛ یه همدم واقعی بود، توی سرما و گرما، توی شکست و پیروزی، همیشه بالای سر امپراتور بود. این کلاه توی میدون نبرد یه نقش حیاتی ایفا می کرد.

حکایات و داستان ها

داستان های زیادی از کلاه ناپلئون در میدان نبرد نقل میشه. یکی از معروف تریناش مربوط به نبرد مارنگو (Marengo) در سال ۱۸۰۰ هست. ناپلئون توی این نبرد تقریباً شکست خورده بود و ارتشش در حال عقب نشینی بود. اما وقتی فرمانده کمکی اش، ژنرال دِزه، با نیروی تازه نفس به کمک رسید و ورق برگشت، ناپلئون با کلاهش توی خط مقدم حضور داشت. می گن کلاهش در این نبرد سوراخ هایی برداشته بود که نشون می داد چقدر نزدیک به خطر بوده. این حکایت ها و داستان ها، کلاه ناپلئون رو به یه موجود زنده تبدیل کرده که خودش هم توی پیروزی ها و شکست ها سهیم بوده.

یه داستان دیگه هم هست که میگن در یکی از نبردها، وقتی اوضاع حسابی قاتی پاتی شده بود و سربازها نمی دونستند باید چه کار کنند، فقط با دیدن کلاه ناپلئون توی اون شلوغی، مسیر رو پیدا کردند و دوباره روحیه گرفتند. این کلاه مثل یه چراغ راهنما عمل می کرد، یه نشونه که به سربازان می گفت: «به این سمت بیاید، امپراتور اینجاست!»

تأثیر کلاه بر روحیه نظامیان

تصور کنید توی یه نبرد خونین هستید، صدای توپ و تفنگ گوش فلک رو کر کرده، همه جا پر از دود و خاکه. توی این وضعیت، ناگهان چشم تون به کلاه دو لبه امپراتور می افته که از پهلو روی سرش نشسته و داره با اطمینان حرکت می کنه. این صحنه برای سربازها یه دنیا معنی داشت؛ یعنی ناپلئون خودش اینجاست، کنارمون ایستاده، داره رهبری می کنه. همین دیدن کلاه، انگار یه نیروی جادویی بهشون می داد که تا پای جان بجنگند. کلاه ناپلئون برای ارتشش، بیشتر از یک علامت، یک نماد از استقامت، رهبری و پیروزی بود. دیدن آن در اوج نبرد، خستگی را از تن سربازان بیرون می کرد و به آن ها یادآوری می کرد که برای چه کسی و چه آرمانی می جنگند.

میراث و ارزش تاریخی: گنجینه ای از دوران ناپلئون

حالا که از تاریخچه و کاربردهای کلاه ناپلئون صحبت کردیم، بیایید ببینیم چه بر سر این کلاه ها اومده و الان چه ارزش و جایگاهی دارند. این کلاه ها فقط چند تکه نمد قدیمی نیستند؛ اونا گنجینه هایی از یه دوره مهم تاریخی اند.

تعداد کلاه های باقی مانده

ناپلئون در طول عمرش، همونطور که گفتیم، حدود ۱۲۰ تا کلاه بی وورن داشت. اما از این تعداد عظیم، فقط تعداد خیلی کمی تا به امروز باقی مونده. مورخان تخمین می زنند که تنها حدود ۱۹ نمونه از این کلاه ها هنوز هم وجود دارند. دلیل این کمبود هم مشخصه؛ خیلی از کلاه ها در نبردها نابود شدند، بعضی ها گم شدند، و اون موقع ها هم مثل الان وسواس خاصی برای نگهداری از اشیای تاریخی وجود نداشت. هر کلاهی که سالم مونده، واقعاً یک معجزه و یک تکه از تاریخ محسوب میشه.

محل نگهداری کلاه ها

این کلاه های باقیمانده، حالا توی مهمترین موزه ها و مجموعه های خصوصی در سراسر دنیا نگهداری می شن. مثلاً، موزه ارتش (Musée de l’Armée) در پاریس، که مقبره خود ناپلئون هم اونجاست، چند تا از این کلاه ها رو داره. موزه های دیگه توی فرانسه، مثل موزه های مربوط به دوره ناپلئون در فونتن بلو و آی لا کرس، و همچنین کلکسیونرهای خصوصی ثروتمند و علاقه مند به تاریخ، از این کلاه ها نگهداری می کنند. هر کدوم از این کلاه ها، قصه ی خودشون رو دارن و با ارزش ترین اشیای اون مجموعه ها به حساب میان.

یکی از معروف ترین کلاه های باقی مانده، کلاهی است که ناپلئون در نبرد مارنگو بر سر داشت. این کلاه به خاطر آسیب های جنگ و حکایات مربوط به آن، اهمیت ویژه ای دارد و یکی از نمادهای مقاومت و شجاعت ناپلئون به شمار می رود. نگهداری این کلاه ها در موزه ها، این امکان را فراهم می کند که نسل های آینده هم بتوانند از نزدیک این بخش مهم از تاریخ را لمس کنند و با عظمت ناپلئون آشنا شوند.

رکوردهای حراجی و ارزش مالی

شاید شنیده باشید که بعضی از کلاه های ناپلئون در حراجی ها با قیمت های نجومی به فروش رسیدند. این موضوع نشون میده که ارزش این کلاه ها فراتر از یه تکه پارچه ست. مهمترین اتفاق در این زمینه، حراجی سال ۲۰۱۴ بود که در آن، یکی از کلاه های ناپلئون به قیمت حیرت انگیز ۲.۴ میلیون دلار به فروش رفت. این کلاه که متعلق به مجموعه ی سلطنتی موناکو بود، یکی از گران قیمت ترین اشیای تاریخی دنیا شد که تا به حال به حراج گذاشته شده.

حالا سوال اینجاست که چرا این کلاه ها اینقدر گرونن؟ دلایلش ساده ست:

1. نادر بودن: گفتیم که فقط ۱۹ نمونه باقی مونده. همین نادر بودن، ارزششون رو چند برابر می کنه.
2. اهمیت تاریخی بی نظیر: هر کلاه یک تکه از تاریخ زنده است. لمس چیزی که ناپلئون اون رو لمس کرده، برای کلکسیونرها و مورخان بی نهایت ارزشمنده.
3. ارتباط مستقیم با ناپلئون: این کلاه ها مستقیماً به یکی از بزرگترین و تاثیرگذارترین شخصیت های تاریخ وصل میشن. این ارتباط مستقیم، یه ارزش معنوی بی اندازه بهشون میده.
4. حکایات و داستان ها: هر کدوم از این کلاه ها، داستان خودشون رو دارن. مثلاً کلاهی که ناپلئون در نبرد واترلو سرش بود، برای علاقه مندان به تاریخ جنگ های ناپلئونی، از طلا هم با ارزش تره.

جدول زیر، مروری بر برخی از اطلاعات مهم پیرامون کلاه های ناپلئون ارائه می دهد:

ویژگی	جزئیات
تعداد کلاه های سفارش داده شده	حدود ۱۲۰ کلاه در طول زندگی
تعداد کلاه های باقی مانده	تقریباً ۱۹ نمونه
جنس اصلی	نمد از پوست سگ آبی (Beaver Fur Felt)
سازندگان اصلی	CIE و Poupart (پاریس)
رکورد فروش در حراجی (۲۰۱۴)	۲.۴ میلیون دلار
موزه های اصلی نگهداری کننده	موزه ارتش (پاریس)، موزه های ناپلئونی و مجموعه های خصوصی

بازتاب کلاه ناپلئون در فرهنگ عامه

این کلاه دو لبه، فقط توی کتاب های تاریخ یا موزه ها نمونده؛ ردپاش رو توی فرهنگ عامه هم می بینیم. از نقاشی ها گرفته تا فیلم ها و حتی دنیای مد امروز، کلاه ناپلئون همیشه یه جورایی حضور داشته و تاثیرگذار بوده.

در هنر و ادبیات

خیلی از نقاش ها، مجسمه سازها و نویسنده ها، ناپلئون رو با همین کلاهش تصویر کشیدند. وقتی می خواستند ابهت و کاریزمای اون رو نشون بدن، کلاهش بهترین ابزار بود. توی نقاشی های معروف «ژاک لوئی داوید» و بقیه هنرمندان هم عصر ناپلئون، کلاه Bivorne یه عنصر جدایی ناپذیره. توی ادبیات و اپرا هم، هر جا که اسم ناپلئون میاد، ناخودآگاه تصویر کلاهش هم همراهش میاد. این نشون میده که کلاه چقدر توی شکل گیری شخصیت ناپلئون در ذهن مردم نقش داشته و چقدر به عنوان یه نماد فرهنگی جا افتاده.

در سینما و تلویزیون

از اولین فیلم های صامت تا جدیدترین تولیدات هالیوود، هر کارگردانی که خواسته داستان ناپلئون رو روی پرده ببره، حسابی روی کلاهش مانور داده. همین فیلم جدید «ناپلئون» به کارگردانی «ریدلی اسکات» رو یادتونه؟ توی پوسترهای فیلم هم کلاه ناپلئون حسابی خودنمایی می کنه. این کلاه توی سینما، نه فقط یک لباس، که یه جور شخصیت مستقل پیدا کرده و به مخاطب کمک می کنه تا فوراً با ناپلئون ارتباط برقرار کنه. انگار کلاه هم جزئی از بازیگر نقش ناپلئون شده و بدون اون، اصلاً این شخصیت کامل نیست.

تأثیر بر مد و پوشاک

شاید باورش سخت باشه، اما کلاه Bivorne و سبک ناپلئونی اش، حتی روی دنیای مد هم تاثیر گذاشته. بعد از دوران ناپلئون، کلاه های نظامی تغییر و تحولات زیادی کردن، اما اون شمایل خاص کلاه دو لبه ای که ناپلئون سر می کرد، همیشه به عنوان یه نماد از قدرت و اصالت باقی موند. حتی توی لباس های فشن و طراحی های مدرن هم، گاهی اوقات الهاماتی از اون دوره و اون کلاه خاص دیده میشه. طراحان لباس، با نگاهی به گذشته، سعی می کنند عناصر اون دوران رو با سبک های جدید ترکیب کنند و یک جور حس نوستالژی و قدرت رو به لباس هاشون اضافه کنند.

نتیجه گیری: فراتر از یک کلاه، نمادی از یک عصر

خب، رسیدیم به آخر داستان کلاه دو لبه ناپلئون یا همون Bivorne معروف. راستش رو بخواهید، وقتی عمیق تر نگاه می کنیم، می بینیم که این کلاه خیلی بیشتر از یه کلاه معمولی بود. این کلاه یه نماد بود، نمادی از قدرت بی پایان ناپلئون، از کاریزمای عجیب و غریبش و از هوش سرشارش توی میدان نبرد. اون کلاه به ناپلئون کمک کرد تا خودش رو از بقیه متمایز کنه و به سربازانش در هر شرایطی نشون بده که فرمانده شون کنارشونه و اوضاع رو تحت کنترل داره.

از جنس پوست سگ آبی بادوامش گرفته تا اون نحوه پوشیدن منحصر به فردش که از پهلو سر می کرد، هر جزئی از این کلاه دو لبه ناپلئون، حکایتی برای گفتن داره. حکایت جنگ ها، پیروزی ها، شکست ها و البته یک رهبر کاریزماتیک که با هر حرکت و هر پوششی، پیامی برای دنیا داشت. این کلاه امروز نه تنها یک گنجینه تاریخی به حساب می آید، بلکه همچنان در فرهنگ عامه حضور پررنگی دارد و الهام بخش هنرمندان، طراحان و فیلم سازان است. در نهایت، باید بگوییم که کلاه Bivorne فقط یک کلاه نبود؛ این کلاه بخش جدایی ناپذیری از افسانه ناپلئون بناپارت شد و تا همیشه به عنوان نمادی از یک عصر پرماجرا در تاریخ بشر، در یادها خواهد ماند.