نحوه نوشتن نمونه سفته پر شده

نحوه نوشتن نمونه سفته پر شده ممکنه در نگاه اول پیچیده به نظر برسه، اما با یادگیری چند نکته کلیدی و مهم، می تونید این کار رو به سادگی و بدون دردسر انجام بدید و از اعتبار قانونی اون اطمینان حاصل کنید.

سفته، این سند قدیمی و پرکاربرد، هنوز هم توی معاملات و ضمانت های روزمره ما جایگاه ویژه ای داره. از ضمانت کاری و وام گرفته تا تعهدات پرداخت، سفته مثل یک رفیق مطمئن یا یک رقیب سرسخت می تونه توی زندگی مالی ما نقش بازی کنه. اما قبول دارید که خیلی وقت ها از پر کردن درستش سر درنمی آوریم و همین ناآگاهی می تونه دردسرهای بزرگی برامون ایجاد کنه؟

شاید براتون پیش اومده که برای یه استخدام جدید، گرفتن وام یا حتی یه معامله ساده، ازتون سفته خواستن و شما موندید چطوری باید اون رو پر کنید که هم معتبر باشه، هم حقتون ضایع نشه. اصلاً نگران نباشید! اینجا قراره بهتون کمک کنیم تا قدم به قدم و با زبونی خودمونی، از سیر تا پیاز نحوه نوشتن نمونه سفته پر شده رو یاد بگیرید. می خوایم همه بخش ها رو با جزئیات بررسی کنیم، نمونه های عملی رو نشونتون بدیم و کاری کنیم که دیگه با خیال راحت سفته هاتون رو پر کنید. پس اگه آماده اید، بزن بریم!

سفته چیست و چرا باید بلد باشیم چطور پرش کنیم؟

اول از همه، بیاید ببینیم اصلاً سفته چیه و چرا این قدر پر کردن درستش مهمه. سفته یا همون فته طلب، یه سند تجاریه که شما یا هر کسی که اون رو امضا می کنه، متعهد می شید یه مبلغ مشخص رو سر یه تاریخ خاص یا هر وقت که طرف مقابل خواست (عندالمطالبه)، به گیرنده سفته پرداخت کنید.

قانون تجارت ما (ماده ۳۰۸) دقیقاً همین رو می گه: سفته سندی هست که با امضاش، شما قول می دید یه پولی رو تو یه زمان مشخص یا هر وقت گفتن، به یه نفر خاص یا هر کسی که سفته رو دستش داره (حواله کرد)، بدید. می بینید؟ یه قول و قرار کتبیه که وزن حقوقی زیادی داره.

حالا چرا دونستن نحوه پر کردن سفته این قدر حیاتیه؟ چون اگه سفته رو درست و حسابی پر نکنیم، ممکنه از اعتبار تجاری بیفته. یعنی چی؟ یعنی دیگه مثل یه چک قوی و قابل پیگیری نیست و ممکنه فقط به یه سند عادی تبدیل بشه که اون هم دردسرهای خاص خودش رو برای وصول داره. از اون بدتر، اگه یه جای سفته رو اشتباه پر کنید یا خالی بذارید، خدای نکرده ممکنه زمینه سوءاستفاده های بعدی رو فراهم کنید و حسابی توی دردسر بیفتید.

به خاطر همین نکات ریز و درشت حقوقی و مالیه که می گیم یاد گرفتن پر کردن سفته، یه مهارته که هر کدوم از ما باید بلد باشیم. چه کارمند باشید که برای ضمانت کاری سفته می ده، چه کارفرما که سفته می گیره، و چه یه آدم عادی که توی معاملات روزمره از سفته استفاده می کنه، این دانش به دردتون می خوره.

آموزش جامع: گام به گام تا تکمیل صحیح سفته

رسیدیم به بخش جذاب ماجرا! اینجا قراره قسمت به قسمت یک برگ سفته رو زیر ذره بین ببریم و با هم یاد بگیریم چطور هر بخش رو پر کنیم. فرض کنید یه سفته سفید و نو جلوتون دارید. بیاید ببینیم چطور باید این فرم خام رو به یه سند معتبر و بدون نقص تبدیل کنیم.

گام صفر: آماده سازی سفته قبل از نوشتن

قبل از اینکه خودکار رو دستتون بگیرید و شروع به نوشتن کنید، چند تا نکته اولیه هست که باید حواستون بهشون باشه:

• خرید سفته و مبلغ اسمی: سفته ها رو از بانک ملی یا دفاتر پستی می تونید تهیه کنید. یادتون باشه روی هر برگ سفته یه مبلغی به عنوان مبلغ اسمی نوشته شده (مثلاً: سفته تا مبلغ ده میلیون ریال). این مبلغ، سقف اعتباریه که اون سفته می تونه داشته باشه. البته می تونید مبلغی کمتر از اون رو تو سفته بنویسید، اما بیشتر از اون نه! اگه بیشتر از مبلغ اسمی بنویسید، سفته هنوز معتبره اما فقط تا سقف همون مبلغ اسمی قابل وصوله و مابقی باید از طریق دادگاه پیگیری بشه. ضمناً، پولی که بابت خرید سفته می دید، مالیاتشه که مجلس تعیین می کنه.
• بررسی سلامت سفته: سفته رو خوب چک کنید که پاره گی، لک یا هر گونه آسیب فیزیکی نداشته باشه. سفته سالم، سند سالم!
• دیدن کلیات سفته: قبل از نوشتن، یه نگاه کلی به تمام قسمت ها و فیلدهای سفته بندازید تا با ساختارش آشنا بشید.

(در این قسمت، یک عکس با کیفیت از یک برگ سفته خام با شماره گذاری بخش های مختلف آن قرار می گیرد تا خواننده با جایگاه هر فیلد آشنا شود.)

گام 1: پر کردن مبلغ سفته

این بخش، یکی از مهم ترین قسمت هاست. مبلغ سفته باید هم به عدد و هم به حروف نوشته بشه.

• نوشتن مبلغ به عدد: عددی که می خواید تو سفته بنویسید رو دقیق و با رعایت ارقام (مثلاً صفرها) توی کادر مشخص شده بنویسید.
• نوشتن مبلغ به حروف: همین عدد رو دقیقاً به حروف هم بنویسید. این کار برای جلوگیری از هرگونه تغییر یا دستکاری احتمالیه. مثلاً اگه مبلغ صد میلیون تومانه، بنویسید: صد میلیون تومان.

یه نکته حقوقی مهم: اگه مبلغی که به عدد نوشتید با مبلغی که به حروف نوشتید، مغایرت داشته باشه، طبق قانون، مبلغی که به حروف نوشته شده، معتبره و ملاک عمل قرار می گیره.

(در این قسمت، یک عکس نمونه سفته قرار می گیرد که بخش مبلغ آن به درستی و هم به عدد و هم به حروف پر شده است.)

گام 2: درج تاریخ صدور سفته

تاریخی که سفته رو صادر می کنید یا همون می نویسید، باید دقیق و کامل مشخص بشه. این تاریخ معمولاً در قسمت در تاریخ سفته درج میشه.

• روز، ماه، سال: روز، ماه و سال صدور سفته رو دقیق و واضح بنویسید. مثلاً پانزدهم اردیبهشت ماه یک هزار و چهارصد و سه.

چرا تاریخ صدور مهمه؟ اگه تاریخ صدور رو ننویسید، سفته ارزش تجاری خودش رو از دست می ده و به یه سند عادی تبدیل میشه که پیگیری حقوقیش خیلی سخت تر و پیچیده تره. پس حتماً حواستون باشه که این بخش رو خالی نذارید.

(در این قسمت، یک عکس نمونه سفته قرار می گیرد که بخش در تاریخ آن با یک تاریخ صحیح و کامل پر شده است.)

گام 3: تعیین تاریخ پرداخت سفته (سررسید)

این بخش مشخص می کنه که پول سفته کی باید پرداخت بشه و انواع مختلفی داره. این قسمت در سفته با عنوان به سررسید مشخص شده.

• تاریخ معین: رایج ترین حالت اینه که یه تاریخ دقیق (مثلاً پانزدهم شهریور ماه یک هزار و چهارصد و سه) برای پرداخت بنویسید.
• عندالمطالبه: یعنی هر وقت گیرنده سفته بخواد، شما باید پول رو پرداخت کنید. تو این حالت، به جای تاریخ، عبارت عندالمطالبه یا به محض رؤیت رو می نویسید.
• نکته حیاتی برای سفته های ضمانت: اگه سفته رو برای ضمانت کاری، ضمانت وام یا هر نوع ضمانت دیگه ای صادر می کنید، به هیچ وجه تاریخ پرداخت رو توش ننویسید! به جاش عبارت بابت ضمانت رو قید کنید. این کار خیلی مهمه تا بعداً کارفرما یا هر کسی که سفته رو دستش داره نتونه به راحتی اون رو وصول کنه و باید ثابت کنه که شما به تعهدتون عمل نکردید.

(در این قسمت، یک عکس نمونه سفته قرار می گیرد که بخش به سررسید آن برای سفته عادی با یک تاریخ مشخص پر شده است.)

(در این قسمت، یک عکس نمونه سفته قرار می گیرد که بخش به سررسید آن برای سفته ضمانت، با قید بابت ضمانت… پر شده است.)

گام 4: نوشتن نام گیرنده وجه

در این بخش که با عنوان در وجه یا حواله کرد مشخص شده، باید مشخصات کسی که قراره پول رو بگیره بنویسید.

• نام کامل شخص حقیقی: اگه گیرنده یه فرده، نام و نام خانوادگی کاملش رو بنویسید.
• نام کامل شرکت یا موسسه: اگه گیرنده یه شرکت یا سازمانه، اسم کامل و رسمی اون رو قید کنید.

مخاطرات در وجه حامل: اگه نام گیرنده رو ننویسید و سفته در وجه حامل باشه، یعنی هر کسی که سفته رو تو دستش داره، می تونه پولش رو مطالبه کنه. این کار برای صادرکننده خیلی خطرناکه و ما به هیچ وجه توصیه نمی کنیم این بخش رو خالی بذارید. همیشه نام گیرنده رو با دقت بنویسید تا بعداً کسی نتونه از این سند سوءاستفاده کنه.

حواله کرد یعنی چی؟ اگه بعد از اسم گیرنده، عبارت حواله کرد رو بنویسید، یعنی گیرنده می تونه سفته رو به شخص دیگه ای منتقل کنه. اگه این عبارت نباشه، فقط همون فرد می تونه پول سفته رو بگیره.

(در این قسمت، یک عکس نمونه سفته قرار می گیرد که بخش در وجه آن با نام کامل گیرنده پر شده است.)

گام 5: درج محل پرداخت (اختیاری)

این بخش معمولاً با عنوان محل پرداخت روی سفته مشخص شده. طبق قانون تجارت، نوشتن محل پرداخت اجباری نیست و اگه خالی هم بمونه، مشکلی برای اعتبار سفته ایجاد نمی کنه.

اما اگه می خواید دقیق تر باشید، می تونید شهر یا آدرس دقیق تری رو برای محل پرداخت وجه سفته بنویسید. این کار بیشتر برای شفافیت و در مواردی که طرفین از شهرهای مختلف هستند، می تونه مفید باشه.

(در این قسمت، یک عکس نمونه سفته قرار می گیرد که بخش محل پرداخت آن (چه پر شده و چه خالی) نمایش داده می شود.)

گام 6: امضا یا مهر صادرکننده

اینجا قلب تپنده سفته است! بدون امضا یا مهر صادرکننده، سفته هیچ اعتباری نداره. حتی به عنوان یه سند عادی هم قابل استناد نیست.

• امضای کامل: با خودکاری که رنگش با جوهر سفته (معمولاً مشکی یا آبی تیره) فرق داره، امضای کامل و خوانای خودتون رو بزنید.
• مهر (برای شرکت ها): اگه صادرکننده شرکت یا موسسه هست، مهر اونجا باید ثبت بشه.
• اثر انگشت (در صورت نیاز): در بعضی موارد، برای اطمینان بیشتر، می تونید اثر انگشت هم کنار امضا ثبت کنید.

اهمیت امضا: امضا یا مهر شما به این معنیه که شما تمام تعهدات ذکر شده توی سفته رو قبول دارید. پس هرگز سفته ای رو سفید امضا نکنید، مگر اینکه کاملاً به گیرنده اعتماد داشته باشید (که باز هم توصیه نمی شود). این بخش، پایبندی شما به قول و قرار توی سفته رو نشون می ده.

(در این قسمت، یک عکس نمونه سفته قرار می گیرد که بخش امضا یا مهر صادرکننده آن با یک امضا یا مهر معتبر پر شده است.)

گام 7: مشخصات صادرکننده (اختیاری اما توصیه شده)

توی بعضی از برگه های سفته، جای مشخصی برای اطلاعات کامل صادرکننده وجود نداره. اما برای اینکه کار رو محکم کاری کنید و بعداً مشکلی پیش نیاد، بهتره اطلاعات خودتون رو جایی از سفته که خالیه (معمولاً حاشیه یا پشت سفته) بنویسید.

• نام و نام خانوادگی کامل: برای شناسایی دقیق تر.
• کد ملی: برای احراز هویت.
• آدرس کامل: برای سهولت در مکاتبات حقوقی.
• شماره تماس: برای ارتباط.

این اطلاعات، گرچه اجباری نیستن، اما کمک می کنن تا در صورت بروز مشکل، هویت صادرکننده به راحتی قابل شناسایی باشه و از بروز ابهام جلوگیری میشه.

نمونه سفته های پر شده برای کاربردهای خاص

حالا که با قسمت های مختلف سفته آشنا شدیم، بیایید چند تا نمونه سفته پر شده رو برای کاربردهای مختلف ببینیم. این نمونه ها بهتون کمک می کنه تا توی موقعیت های واقعی، بدون نگرانی سفته هاتون رو پر کنید.

الف) نمونه سفته پر شده برای ضمانت کاری (سفته حسن انجام کار)

یکی از رایج ترین کاربردهای سفته، استفاده از اون به عنوان ضمانت حسن انجام کاره، خصوصاً وقتی برای استخدام به شرکتی می رید. اینجا چند تا نکته مهم هست که باید مثل الماس ازشون محافظت کنید:

1. تاریخ پرداخت: هرگز تاریخ پرداخت رو وارد نکنید! به جاش تو قسمت به سررسید بنویسید: بابت ضمانت قرارداد استخدام شماره [شماره قرارداد کار] مورخ [تاریخ عقد قرارداد]. این کار باعث می شه کارفرما نتونه همین طوری سفته رو وصول کنه و باید ثابت کنه شما به تعهدات کاری تون عمل نکردید.
2. نام گیرنده: حتماً نام و نام خانوادگی کامل کارفرما یا نام شرکت رو تو قسمت در وجه بنویسید. هرگز این سفته رو در وجه حامل صادر نکنید.
3. قید شماره و تاریخ قرارداد: تو قرارداد کاری تون هم حتماً شماره و تاریخ سفته ای که دادید رو ذکر کنید.
4. شرایط اجرای سفته: تو قرارداد استخدام به صورت شفاف و دقیق مشخص کنید که کارفرما تحت چه شرایطی حق داره سفته ضمانت رو به اجرا بذاره. این بخش خیلی مهمه تا از سوءاستفاده های احتمالی جلوگیری بشه.

با رعایت این نکات، نمونه سفته حسن انجام کار پر شده شما اعتبار قانونی خودش رو حفظ می کنه و در عین حال، از حقوق شما هم محافظت میشه.

(در این قسمت، یک عکس از یک نمونه سفته کامل و صحیح پر شده برای ضمانت کاری، با تمام مشخصات ذکر شده، قرار می گیرد.)

ب) نمونه سفته پر شده برای ضمانت وام (بانکی یا شخصی)

اگه برای گرفتن وام (چه از بانک و چه از یه شخص) سفته می دید، باز هم باید دقت های خاصی رو رعایت کنید:

1. تاریخ پرداخت: مثل سفته ضمانت کاری، اینجا هم نباید تاریخ پرداخت رو مشخص کنید. به جاش تو قسمت به سررسید بنویسید: بابت ضمانت بازپرداخت وام شماره [شماره وام/قرارداد] مورخ [تاریخ عقد قرارداد].
2. نام گیرنده: نام کامل بانک یا موسسه وام دهنده، یا نام و نام خانوادگی شخصی که ازش وام گرفتید رو تو قسمت در وجه بنویسید.
3. جزئیات وام: بهتره توی قرارداد وام هم شماره سفته و شرایط استفاده از اون به عنوان ضمانت رو دقیقاً ذکر کنید.

این طوری، سفته ضمانت وام شما فقط برای همون منظوری که صادر شده، یعنی ضمانت بازپرداخت وام، قابل استفاده خواهد بود.

(در این قسمت، یک عکس از یک نمونه سفته کامل و صحیح پر شده برای ضمانت وام قرار می گیرد.)

ج) نمونه سفته پر شده برای تعهد پرداخت دین (عادی)

اگه سفته رو بابت یه بدهی یا یه معامله عادی صادر می کنید و قرار نیست به عنوان ضمانت استفاده بشه، داستان کمی فرق می کنه:

1. تاریخ پرداخت: اینجا باید یه تاریخ پرداخت مشخص تو قسمت به سررسید بنویسید. مثلاً پانزدهم آذر ماه یک هزار و چهارصد و سه. اگه تاریخ رو ننویسید، سفته بعد از یک سال از تاریخ صدور، دیگه از مزایای اسناد تجاری بهره مند نیست.
2. نام گیرنده: حتماً نام و نام خانوادگی کامل طلبکار رو توی قسمت در وجه بنویسید.
3. قید علت صدور (اختیاری اما توصیه شده): اگه می خواید شفافیت بیشتری باشه، می تونید تو حاشیه سفته یا تو قرارداد اصلی، علت صدور سفته رو هم قید کنید. مثلاً بابت بدهی ناشی از فروش ملک شماره X.

با رعایت این موارد، یک نمونه سفته پر شده برای تعهد پرداخت دین خواهید داشت که کاملاً معتبر و قابل پیگیریه.

(در این قسمت، یک عکس از یک نمونه سفته کامل و صحیح پر شده برای تعهد پرداخت دین قرار می گیرد.)

نکات حقوقی مهم و پرتکرار درباره سفته

پر کردن سفته فقط نیمی از راهه. دونستن نکات حقوقی پشتش هم به همون اندازه مهمه، چه برای کسی که سفته رو صادر می کنه و چه برای کسی که اون رو می گیره. بیایید چند تا از این نکات طلایی رو با هم مرور کنیم:

ظهرنویسی (پشت نویسی) سفته: انتقال یا ضمانت؟

حتماً کلمه ظهرنویسی به گوشتون خورده. ظهرنویسی یعنی اینکه پشت سفته یه چیزی بنویسیم و امضا کنیم. اما این کار دو جور معنی میده:

1. انتقال سفته: اگه گیرنده سفته بخواد سفته رو به شخص دیگه ای بده، می تونه پشت سفته بنویسه این سفته در وجه آقای/خانم [نام شخص جدید] و امضا کنه. با این کار، سفته به اون شخص جدید منتقل میشه و اون شخص هم می تونه سفته رو به نفر بعدی منتقل کنه.
2. ضمانت سفته: یه وقتایی هم هست که کسی پشت سفته رو امضا می کنه تا ضمانت پرداخت پول سفته رو بکنه. تو این حالت، حتماً باید بالای امضاش قید کنه بابت ضمانت صادرکننده یا ضامن فلان شخص. اگه این رو ننویسه، ممکنه از نظر حقوقی به عنوان یه ظهرنویس (کسی که سفته رو منتقل کرده) شناخته بشه و مسئولیتش فرق کنه.

پس همیشه حواستون باشه پشت نویسی سفته رو با دقت انجام بدید و منظور واقعی تون رو از اون بنویسید.

مسئولیت ضامن در سفته: یک تعهد جدی

وقتی شما ضامن سفته ای می شید، یعنی دارید تعهد می کنید که اگه صادرکننده اصلی نتونست یا نخواست پول سفته رو پرداخت کنه، شما مسئول پرداخت اون هستید. این مسئولیت خیلی جدیه و باید با آگاهی کامل ضامن بشید. تفاوتش با ظهرنویس اینه که ضامن از ابتدا مسئولیت پرداخت رو قبول می کنه، در حالی که ظهرنویس مسئولیتش بعد از انتقال سفته میاد.

واخواست (اعتراض عدم تأدیه): وقتی پول سفته پرداخت نشه

اگه سفته ای که تاریخ پرداخت مشخص داره، سر موعد پرداخت نشه، گیرنده سفته می تونه ظرف ده روز از تاریخ سررسید، به دفتر اسناد رسمی مراجعه کنه و سفته رو واخواست یا اعتراض عدم تأدیه کنه. این یه اقدام قانونیه که به صادرکننده اعلام می کنه سفته اش پرداخت نشده. بعد از واخواست، گیرنده سفته تا مدت پنج سال فرصت داره تا از طریق دادگاه، مبلغ سفته رو مطالبه کنه. اگه سفته عندالمطالبه باشه، گیرنده یک سال از تاریخ صدور فرصت داره برای مطالبه و بعدش می تونه واخواست کنه و پیگیری های حقوقی رو انجام بده.

سفته سفید امضا: یک ریسک بزرگ!

سفته سفید امضا یعنی سفته ای که فقط امضای شما زیرش هست و هیچ اطلاعات دیگه ای توش پر نشده. این کار خیلی خطرناکه! چون کسی که سفته رو دستش داره، می تونه هر مبلغ و هر تاریخی رو توش بنویسه و شما مجبور به پرداخت اون بشید. مگر اینکه اعتماد صددرصدی و غیرقابل تصوری به شخص گیرنده داشته باشید، وگرنه هرگز سفته ای رو سفید امضا نکنید.

توصیه جدی: برای جلوگیری از هرگونه سوءاستفاده احتمالی، همیشه و همیشه، علت صدور سفته (مثلاً بابت ضمانت قرارداد کاری، بابت بدهی خرید فلان کالا) رو یا داخل متن سفته (در حاشیه) بنویسید، یا حتماً در قرارداد اصلی که بابت اون سفته صادر میشه، به وضوح قید کنید.

نگهداری سفته: حواستون جمع باشه!

اگه شما گیرنده سفته هستید، نگهداری از اون مثل نگهداری از پول نقد میمونه. سفته رو توی جای امن و مطمئن نگه دارید که گم نشه، آسیب نبینه یا به دست افراد سودجو نیفته. گم شدن سفته می تونه دردسرهای زیادی هم برای صادرکننده و هم برای گیرنده ایجاد کنه.

سفته های بدون تاریخ: ابهام یا کارایی؟

سوال خیلی از شما اینه که آیا میشه سفته رو بدون تاریخ صادر کرد؟ خب، بستگی داره به اینکه منظورمون از بدون تاریخ چیه و برای چه کاری می خوایم از سفته استفاده کنیم.

اگه منظور از بدون تاریخ، تاریخ صدور سفته باشه، نه! اگه تاریخ صدور رو ننویسید، همونطور که قبل تر گفتیم، سفته از اعتبار تجاریش می افته و تبدیل به یه سند عادی میشه. پس تاریخ صدور همیشه باید ثبت بشه.

اما اگه منظور از بدون تاریخ، تاریخ پرداخت سفته (سررسید) باشه، بله! در مواردی خاص مثل سفته های ضمانتی (ضمانت کاری یا ضمانت وام) می تونید به جای درج تاریخ مشخص پرداخت، عبارت بابت ضمانت قرارداد… یا عندالمطالبه رو بنویسید.

پس، سفته بدون تاریخ عملاً به سفته ای اشاره داره که تاریخ پرداختش مشخص نشده باشه و نه سفته ای که تاریخ صدور نداره. حواستون به این تفاوت باشه که دچار اشتباه نشید.

مبلغ اسمی و مبلغ نوشته شده در سفته: تفاوت ها و اهمیت ها

روی هر برگ سفته یه مبلغی نوشته شده (مثلاً سفته تا مبلغ ده میلیون ریال) که بهش مبلغ اسمی سفته میگن. این مبلغ نشون دهنده حداکثر مبلغی هست که اون سفته می تونه ضمانت کنه یا بابت اون صادر بشه. حالا سوال اینه که اگه من بخوام مبلغ بیشتری بنویسم چی میشه؟

• مبلغ نوشته شده کمتر از مبلغ اسمی: اگه مبلغی که شما تو سفته می نویسید (هم به عدد و هم به حروف) کمتر از مبلغ اسمی روی سفته باشه، مشکلی نیست و سفته معتبره و برای همون مبلغ نوشته شده قابل وصوله.
• مبلغ نوشته شده بیشتر از مبلغ اسمی: اگه مبلغی که شما تو سفته می نویسید بیشتر از مبلغ اسمی روی سفته باشه، باز هم سفته باطل نمیشه! اما اعتبار اون سفته فقط تا سقف همون مبلغ اسمی هست. برای مثال، اگه سفته تا مبلغ ده میلیون ریال باشه و شما بیست میلیون ریال بنویسید، این سفته فقط تا ده میلیون ریال اعتبار سفته تجاری داره و برای مابقی اون (ده میلیون ریال اضافه) باید از طریق دعوای عادی و اثبات بدهکاری اقدام بشه که دردسرهای خودش رو داره.

پس بهتره همیشه سفته ای رو انتخاب کنید که مبلغ اسمی اون، با مبلغی که می خواید توش بنویسید، متناسب باشه یا ازش بیشتر باشه.

چطور از سفته سفید امضا پیشگیری کنیم؟

همون طور که گفتیم، سفته سفید امضا یه بمب ساعتیه که هر لحظه ممکنه منفجر بشه و براتون دردسر درست کنه. برای اینکه هرگز اسیر این دام نشید، این چند تا راهکار ساده رو یادتون باشه:

1. همه بخش ها رو پر کنید: قبل از اینکه امضا کنید، مطمئن بشید که تمام بخش های اصلی سفته (مبلغ، تاریخ صدور، تاریخ پرداخت/علت ضمانت، نام گیرنده) پر شده باشه.
2. علت صدور رو بنویسید: حتی اگه تمام فیلدها پر شدن، بهتره تو یه فضای خالی روی سفته یا پشت اون، علت صدور سفته رو به وضوح بنویسید. مثلاً این سفته بابت ضمانت قرارداد اجاره پلاک ثبتی [شماره] صادر شده است.
3. رسید بگیرید: وقتی سفته رو به کسی می دید، حتماً ازش یک رسید کتبی بگیرید که توش مبلغ سفته، شماره سفته، تاریخ صدور و دلیل دادن سفته مشخص شده باشه.
4. از اعتماد بیش از حد پرهیز کنید: تو مسائل مالی، هیچ وقت اعتماد کامل رو کنار عقل و منطق نذارید. حتی نزدیک ترین افراد هم ممکنه ناخواسته براتون مشکل ایجاد کنن.

با رعایت این نکات، می تونید جلوی خیلی از سوءاستفاده ها و مشکلات حقوقی رو بگیرید و با خیال راحت تری از سفته استفاده کنید.

تفاوت سفته با چک: هر کدام جایگاه خودشان را دارند

سفته و چک هر دو از اسناد تجاری مهم هستند، اما تفاوت های اساسی با هم دارند که دونستن شون خالی از لطف نیست:

ویژگی	سفته	چک
تعریف	سند تعهد پرداخت مبلغی در تاریخ مشخص یا عندالمطالبه توسط صادرکننده.	دستور پرداخت مبلغی از حساب بانکی به دارنده توسط صادرکننده.
محل صدور	توسط هر شخص حقیقی یا حقوقی.	فقط توسط دارنده حساب بانکی از طریق دسته چک بانک.
بانک	نقشی در صدور یا پرداخت ندارد.	حضور بانک (حساب بانکی) ضروری است.
ضمانت اجرا	پیگیری از طریق دادگاه (واخواست و طرح دعوا).	هم از طریق دادگاه و هم از طریق اجرای احکام دادگستری (در صورت برگشت خوردن چک).
تاریخ پرداخت	می تواند عندالمطالبه یا تاریخ مشخص باشد.	همیشه تاریخ مشخص (چک مدت دار هم هست ولی معمولاً تاریخ روز صادر می شود).
کاربرد رایج	ضمانت کاری، وام، تعهد پرداخت دین.	پرداخت های روزمره، خرید کالا و خدمات.
مالیات	دارای مالیات دولتی در زمان خرید.	معمولاً مالیات خاصی ندارد (هزینه دسته چک).

با شناخت این تفاوت ها، می تونید متناسب با نیازتون، از سند تجاری درست استفاده کنید.

نتیجه گیری

تا اینجا، با هم حسابی گشتیم و گذار کردیم توی دنیای سفته و یاد گرفتیم که نحوه نوشتن نمونه سفته پر شده چقدر می تونه توی معاملات و تعهدات ما سرنوشت ساز باشه. دیدید که پر کردن سفته اون قدرها هم که فکر می کردیم سخت نیست، فقط یه کم دقت و ریزبینی می خواد. از مبلغ نویسی و تاریخ گذاری گرفته تا انتخاب نام گیرنده و البته مهم ترین بخش، یعنی امضا، همه و همه باید با وسواس و آگاهی کامل انجام بشه.

فراموش نکنید که سفته، هرچند ساده به نظر میاد، اما یه سند حقوقی معتبره و هر اشتباه کوچیکی تو پر کردنش می تونه حسابی دردسرساز بشه و حقوق شما رو به خطر بندازه. با استفاده از این راهنمای جامع و نمونه های عملی که دیدیم، حالا شما می تونید با اعتماد به نفس بیشتری سفته هاتون رو پر کنید، چه برای ضمانت کاری باشه، چه ضمانت وام یا هر نوع تعهد پرداخت دیگه.

البته، اگه بازم حس کردید مورد پیچیده ای دارید یا سوالی توی ذهنتون مونده که تو این مقاله بهش جواب داده نشده، همیشه بهتره با یه متخصص حقوقی مشورت کنید. اونا می تونن با دانش و تجربه شون، بهترین راهنمایی رو بهتون ارائه بدن تا خیالتون از هر جهت راحت باشه.