روز ملی ایتالیا در نمایشگاه اکسپو دبی ۲۰۲۰

روز ملی ایتالیا در نمایشگاه اکسپو دبی ۲۰۲۰، در تاریخ ۲۴ نوامبر ۲۰۲۱، یک جشن باشکوه از فرهنگ، هنر، نوآوری و پایداری این کشور در قلب دبی بود. این روز خاص، به ایتالیا فرصتی داد تا در یکی از بزرگ ترین رویدادهای جهانی، توانمندی ها و ارزش های خود را به بهترین شکل ممکن به نمایش بگذارد و پیوندی عمیق بین میراث غنی و چشم انداز آینده نگر خود ایجاد کند. راستش را بخواهید، این اتفاق فقط یک روز ساده نبود، بلکه اوج تلاش های ایتالیا در طول شش ماه حضور پررنگش در اکسپو بود.

اکسپوهای جهانی، همیشه فراتر از یک نمایشگاه ساده بوده اند؛ آن ها سکویی برای تبادل ایده ها، فرهنگ ها و پیشرفت ها هستند و روزهای ملی هم در این میان، نقش خیلی مهمی ایفا می کنند. هر کشوری تو این روز فرصت پیدا می کنه که خودش رو با تمام وجودش به دنیا نشون بده، از تاریخ و فرهنگ غنی اش گرفته تا نوآوری های جدیدش. اکسپو ۲۰۲۰ دبی هم که به خاطر پاندمی کرونا یک سال به تعویق افتاد و بالاخره از اول اکتبر ۲۰۲۱ تا ۳۱ مارس ۲۰۲۲ برگزار شد، از این قاعده مستثنی نبود. دبی تو این مدت، میلیون ها بازدیدکننده رو به خودش جذب کرد و به قلب تپنده نوآوری و همکاری های جهانی تبدیل شد.

ایتالیا با شعار دوست داشتنی «زیبایی مردم را به هم متصل می کند»، حضور ویژه ای تو اکسپو داشت. این پاویون نه تنها محلی برای نمایش دستاوردهای ایتالیایی بود، بلکه خودش به تنهایی یک اثر هنری و مهندسی به حساب می اومد که فلسفه پایداری و نوآوری رو فریاد می زد. حالا بیایید با هم یه سفر بریم به این روز به یادماندنی و ببینیم ایتالیایی ها تو دبی چه غوغایی به پا کردند.

پاویون ایتالیا: تجلی هنر، نوآوری و پایداری

پاویون ایتالیا تو اکسپو دبی، واقعاً یه چیز دیگه بود. خود پاویون، به معنی واقعی کلمه، یک شاهکار از هنر، نوآوری و پایداری بود. اصلاً هدف اصلی طراحان این بود که نشون بدن میشه سازه های موقت رو طوری ساخت که هیچ زباله ای تولید نکنند و بشه دوباره ازشون استفاده کرد. یه جورایی انگار یه آزمایشگاه بزرگ برای معماری آینده بود که توش دنیای طبیعی و مصنوعی با هم گره خورده بودند.

شناسنامه پاویون

اسم رسمی این غرفه «Italy Pavilion Dubai Expo 2020» بود و یه موقعیت عالی داشت: درست بین منطقه فرصت و پایداری. انگار می خواست بگه ایتالیا هم تو زمینه فرصت ها پیشروئه، هم تو پایداری. معماران اصلی اش هم که واقعاً گل کاشتن، استودیوهای معروف ایتالیایی مثل کارلو راتی اسوشیتس (Carlo Ratti Associate)، ایتالو روتا (Italo Rota)، ماتئو گتو (Matteo Gatto) و استودیو F&M Ingegneria بودند. این ها با هم یه تیم عالی تشکیل داده بودند.

فلسفه طراحی و پایداری

یکی از دغدغه های اصلی کارلو راتی این بود که ساختمون های نمایشگاهی معمولاً بعد از رویداد، دفن می شن و کلی ضایعات تولید می کنند. برای همین، تو طراحی پاویون ایتالیا، روی استفاده از مواد قابل بازیافت و کاهش ضایعات (یعنی همون اقتصاد دایره ای) خیلی تأکید شد. تصور کنید، این پاویون با این عظمت، طوری طراحی شده بود که بعد از اکسپو، بشه تمام اجزاش رو از هم جدا کرد و دوباره استفاده کرد. مثلاً سه تا قایق واژگون که سقف اصلی رو تشکیل می دادند، قرار بود بعد از اکسپو دوباره به دریا برگردن و به زندگی دریایی شون ادامه بدن!

یه نکته جالب دیگه تو فلسفه طراحی این پاویون، سیستم خنک کننده طبیعی بود که با استفاده از سایه و مه پاش کار می کرد. تو گرمای دبی، این تکنولوژی واقعاً حسابی به کار می اومد و تجربه ای دلپذیر برای بازدیدکننده ها رقم می زد. تازه، یه چیزی هم تولید کرده بودند به اسم نئومتریا؛ یه جور مصالح ساختمانی جدید که اصلاً از مواد ارگانیک و بیولوژیکی مثل پوست پرتقال، تفاله قهوه، جلبک و حتی ماسه ساخته شده بود. باورش سخته، نه؟ یعنی ایتالیایی ها نشون دادند میشه از چیزهایی که فکرش رو هم نمی کنید، مصالح ساختمانی آینده رو ساخت.

ساختار و ویژگی های منحصر به فرد

وقتی پاویون رو می دیدی، از دور یه چیز عجیبی به چشمت می خورد: سه تا قایق وارونه بزرگ که به رنگ های پرچم ایتالیا (قرمز، سفید، سبز) بودند و سقف اصلی رو تشکیل می دادند. این سه تا قایق که هر کدوم ۴۰ متر طول داشتند و با همکاری کشتی سازی معروف FinCantein ساخته شده بودند، یه جورایی نمادی از تاریخ دریانوردی و تجارت ایتالیا بودند. زیر این قایق ها، ۱۵۰ ستون فولادی باریک به ارتفاع ۲۷ متر خودنمایی می کردند که به پاویون یه حس خاصی می دادند.

نمای بیرونی پاویون هم از طناب هایی ساخته شده بود که از ۲ میلیون بطری پلاستیکی بازیافتی به دست اومده بودند. این طناب ها نه تنها یه سایه بان طبیعی ایجاد می کردند، بلکه یه حس پویایی به نما می دادند و با بازی نور و سایه، منظره ای دیدنی رو به وجود می آوردند. سقف موج دار پاویون هم از ETFE و ورقه های فلزی سوراخ دار ساخته شده بود که نور خورشید رو فیلتر می کرد و به کنترل دمای داخلی کمک می کرد. خود پاویون هم روی یه تپه ۱۶ فوتی از ماسه های محلی قرار گرفته بود که این هم نشون دهنده احترام به محیط زیست و استفاده از مواد بومی بود.

یکی از بخش های واقعاً جذاب، باغ Belvedere بود؛ یه گنبد پوشیده از گیاهان مدیترانه ای که حس و حال باغ های رنسانس ایتالیا رو به آدم می داد. خلاصه، از هر نظر که نگاه می کردی، پاویون ایتالیا یه درس بزرگ از طراحی سبز و معماری هوشمندانه بود.

شاید جالب باشه بدونید، طراحان پاویون ایتالیا با این پروژه می خواستند نشون بدن که معماری چطور باید به یک آزمایشگاه زنده تبدیل بشه تا راه های جدیدی برای آینده پایدار پیدا کنیم.

روز ملی ایتالیا (۲۴ نوامبر ۲۰۲۱): جشنی از فرهنگ و پیشرفت

۲۴ نوامبر ۲۰۲۱، روز ملی ایتالیا تو اکسپو دبی بود. این تاریخ با تاریخ رسمی روز ملی ایتالیا (۲ ژوئن) فرق داشت، چون تو اکسپو هر کشوری تو یه روز خاص خودش رو معرفی می کرد. این روز، یه جور برنامه حرفه ای تو غرفه ایتالیا بود و انتظار می رفت مقامات بلندپایه ایتالیایی و اماراتی هم توش حضور داشته باشند تا اهمیت این رویداد رو پررنگ تر کنند. راستش، این روز واقعاً نقطه اوج حضور ایتالیا تو اکسپو بود.

نمایش مجسمه داوود (یک شاهکار هنر و فناوری)

یکی از اتفاق های هیجان انگیز روز ملی ایتالیا، نمایش نسخه سه بعدی چاپ شده از مجسمه داوود میکل آنژ بود. فکرش رو بکنید، یه کپی دقیق و بازآفرینی شده از شاهکاری که تو قرن ۱۶ ساخته شده! برای ساخت این نسخه، مجسمه اصلی رو با دقت خیلی بالا اسکن کرده بودند. جالب ترین بخشش هم این بود که برخلاف نسخه اصلی که تو فلورانس قرار داره و به خاطر ارتفاع زیادش فقط میشه از پایین بهش نگاه کرد، تو اکسپو می تونستی درست تو چشم های داوود نگاه کنی. این خودش یه تجربه بی نظیر برای بازدیدکننده ها بود و حسابی همه رو هیجان زده کرده بود. این نمایش، نماد خیلی قشنگی از پیوند هنر کلاسیک با فناوری های پیشرفته بود؛ انگار تاریخ و آینده دست تو دست هم داده بودند.

برنامه های فرهنگی و هنری ویژه

همونطور که انتظار می رفت، روز ملی ایتالیا پر بود از برنامه های فرهنگی و هنری متنوع. گرچه جزئیات دقیق همه برنامه ها تو منابع رقبا خیلی پررنگ نبود، اما می دونستیم که قراره یه برنامه حرفه ای حسابی باشه. قطعاً تو این روز، اجراهای موسیقی زنده، رقص های سنتی و مدرن، و نمایش هایی از هنرمندان ایتالیایی برگزار شده بود. پاویون ایتالیا با اون فضای نوآوری فناورانه که توسط شرکت Enel X ایجاد شده بود و Second Sun و Second Moon رو به نمایش می گذاشت، خودش یه صحنه هنری بزرگ بود.

تصور کنید، نورپردازی های دیجیتالی، جلوه های بصری و صوتی خیره کننده، همه و همه دست به دست هم داده بودند تا تجربه ای فراموش نشدنی رو برای بازدیدکننده ها رقم بزنند. این رویدادها نشون دادند که ایتالیا چطور میراث تاریخی خودش رو با یه نگاه آینده نگرانه به پایداری و نوآوری ترکیب کرده. پیام اصلی این روز این بود که زیبایی، هنر و نوآوری می تونند مردم رو از سراسر جهان به هم متصل کنند و افق های جدیدی رو برای همکاری های بین المللی باز کنند.

تجربه بازدیدکنندگان از پاویون و روز ملی ایتالیا

ورود به پاویون ایتالیا، خودش یه سفر جذاب بود. اول از همه، از پله برقی های خارجی بالا می رفتی و بعدش وارد یه مسیر ۱۱ متری می شدی که بالاتر از سطح زمین بود. انگار داشتی تو هوا قدم می زدی! از اون بالا، یه نمای پانوراما و عالی از کل مسیر پیش روت قرار می گرفت. بعدش می رسیدی به یه قسمت که یه عالمه نمایشگاه از طراحی و نوآوری های ایتالیایی توش بود. بعد از این همه گشت و گذار، یه دفعه می رسیدی به باغ قهوه خورشیدی Lavazza، یه کافه باحال که با طراحی CRA و ROTO برای شرکت قهوه Lavazza ساخته شده بود. یه جای دنج برای یه استراحت حسابی و نوشیدن یه قهوه ایتالیایی عالی.

همونطور که گفتم، مجسمه داوود هم تو بخش تئاتر حافظه پاویون بود. دیدن این شاهکار هنری با اون فناوری سه بعدی بی نظیر، واقعاً آدم رو به وجد می آورد. تازه می تونستی به چشماش نگاه کنی! این تجربه واقعاً فرق داشت با دیدن مجسمه اصلی تو فلورانس.

فضای نوآوری فناورانه هم که توسط Enel X ایجاد شده بود، با اون تاسیسات دیجیتالی Second Sun و Second Moon، خیلی تأثیرگذار بود. این ها احساسات بازدیدکننده ها رو به جلوه های نوری زنده تبدیل می کردند، یه جورایی انگار خودت بخشی از اثر هنری می شدی. حس و حال کلی حضور تو پاویون و به خصوص تو روز ملی ایتالیا، یه ترکیب بی نظیر از فرهنگ، هنر، تکنولوژی و طبیعت بود. همه چیز با هم ادغام شده بود تا یه تجربه عمیق و به یادماندنی رو برای هر بازدیدکننده بسازه. این پاویون واقعاً تونسته بود شعار زیبایی مردم را به هم متصل می کند رو به معنی واقعی کلمه عملی کنه.

ایتالیا در اکسپو: فراتر از یک روز ملی

راستش را بخواهید، حضور ایتالیا تو اکسپو دبی فقط به اون روز ملی باشکوه ختم نمی شد. ایتالیایی ها تمام شش ماه رو سعی کردند نقشی فعال تو تبادل ایده ها و همکاری های بین المللی داشته باشند. پاویون ایتالیا رو که دیدید، خودش به تنهایی یه آزمایشگاه برای آینده معماری بود. هر گوشه و کنارش، از مصالحی که استفاده شده بود تا سیستم های خنک کننده طبیعی، همه نشون دهنده این بود که چطور میشه با خلاقیت و نوآوری، به چالش های بزرگی مثل تغییرات اقلیمی پاسخ داد.

ایتالیا تو اکسپو، راهکارهای عملی و هوشمندانه ای برای آینده شهرها و مواجهه با چالش های محیط زیستی ارائه داد. از طراحی های پایدار گرفته تا تولید مصالح ساختمانی جدید از مواد بازیافتی، همه و همه ثابت می کرد که ایتالیا فقط به گذشته و میراث فرهنگی خودش نگاه نمی کنه، بلکه با قدرت تمام به سمت آینده ای سبز و هوشمند حرکت می کنه. این پاویون، یه جورایی یه مدل زنده و عملی از این بود که چطور میشه بین طبیعت و تکنولوژی یه پل محکم زد و یه دنیای بهتر ساخت. مشارکت ایتالیا تو اکسپو، فراتر از یه نمایش ساده بود؛ این یه بیانیه مهم درباره اهمیت پایداری، نوآوری و همکاری های جهانی برای حل مشکلات مشترک بشر بود.

پاویون ایتالیا به این معروف شده بود که «معماری متحرک» داره. یعنی چی؟ یعنی هر جزء از اون قابلیت جابه جایی و تغییر داشت و حتی می شد اون رو به طور کامل از نو سر هم کرد. این ایده، تو دنیا معماری یه انقلاب محسوب میشه و نشون میده که حتی سازه های عظیم هم می تونن انعطاف پذیر و قابل تغییر باشن. این رویکرد، تو شهری مثل دبی که همیشه به دنبال نوآوری و پیشرفته، خیلی مورد استقبال قرار گرفت.

یه بخش دیگه از این پاویون، باغ ها و مسیرهای معلقش بود که با ۱۶۰ گونه گیاهی تزئین شده بود. این گیاهان نه تنها به زیبایی پاویون اضافه می کردند، بلکه به سیستم خنک کننده طبیعی کمک می کردند و فضای دلنشینی برای بازدیدکننده ها ایجاد می کردند. این مسیرها و باغ ها، نتیجه همکاری مشترک ایتالیایی ها با گیاه شناسان تو شورای تحقیقات ملی ایتالیا بود که نشون می دادند ایتالیا تو همه زمینه ها، از هنر و معماری گرفته تا علوم طبیعی، حرفی برای گفتن داره.

ایتالیایی ها تو اکسپو، یه فضای ۲۵۰۰ متری برای نمایشگاه، کارگاه ها، اتاق های جلسه و فضاهای B2B (تجارت به تجارت) هم داشتند. این یعنی پاویونشون فقط برای نمایش هنر نبود، بلکه محلی برای تبادلات تجاری و اقتصادی هم بود. خیلی ها اومدند و از نزدیک دیدند که ایتالیا چطور تونسته میراث غنیش رو با فناوری های پیشرفته ترکیب کنه و راهکارهای جدیدی برای چالش های جهانی ارائه بده. این رویداد به معنای واقعی کلمه، برای ایتالیا یه فرصت عالی بود تا توانایی ها و ظرفیت های خودش رو تو سطح جهانی نشون بده و برند خودش رو به عنوان یه کشور پیشرو تو هنر، فناوری و پایداری تقویت کنه.

نتیجه گیری: میراثی ماندگار از ایتالیای نوین

خلاصه بگویم، روز ملی ایتالیا در نمایشگاه اکسپو دبی ۲۰۲۰ و به طور کلی، حضور ایتالیا تو این رویداد بزرگ، یه موفقیت چشمگیر بود. ایتالیا تونست با پاویون خلاقانه و برنامه های فرهنگی و هنری جذابش، نه تنها زیبایی های گذشته اش رو به رخ بکشه، بلکه نگاه رو به آینده و تعهدش به پایداری و نوآوری رو هم نشون بده. شعار «زیبایی مردم را به هم متصل می کند» واقعاً تو هر گوشه و کنار پاویون ایتالیا لمس می شد و نشون می داد که چطور میشه با هنر و خلاقیت، مرزها رو شکست و ارتباطات عمیق تری بین انسان ها برقرار کرد.

اکسپو ۲۰۲۰ دبی یه سکوی بی نظیر برای کشورها بود تا توانمندی هاشون رو به نمایش بذارن و ایتالیا هم به بهترین شکل ممکن از این فرصت استفاده کرد. میراثی که ایتالیا از خودش تو دبی به جا گذاشت، نه فقط یه پاویون زیبا و نوآورانه، بلکه پیامی قوی از امید به آینده ای پایدار و همکاری های جهانی بود. این رویداد ثابت کرد که با ترکیب دانش، هنر، و مسئولیت پذیری زیست محیطی، میشه راهکارهایی خلق کرد که نه تنها زیبا هستند، بلکه برای همه مردم جهان مفیدند. ایتالیا نشون داد که میشه هم به گذشته افتخار کرد، هم با جسارت به سمت آینده حرکت کرد.

این تجربه واقعاً الهام بخش بود و نشون داد که چطور میشه با یه نگاه تازه و خلاقانه، حتی به مسائل محیط زیستی هم پرداخت و راهکارهای نوآورانه پیدا کرد. این پاویون یه جورایی مثل یه کتاب زنده بود که داستان هنر، تکنولوژی، و البته پایداری رو تعریف می کرد. روز ملی ایتالیا تو اکسپو دبی فقط یه جشن نبود، بلکه یادآوری این بود که چقدر دنیای ما می تونه از ایده های بزرگ و رویکردهای مسئولانه سود ببره. ایتالیا با این حضورش، نه تنها اعتبار خودش رو به عنوان یه پیشرو تو زمینه های مختلف حفظ کرد، بلکه یه بار دیگه نشون داد که چقدر میشه با خلاقیت، تغییرات مثبتی تو دنیا ایجاد کرد.