رنج نرمال t4 در بزرگسالان

محدوده نرمال T۴ در بزرگسالان : بررسی علمی و پزشکی

محدوده نرمال هورمون T۴ (تیروکسین) در بزرگسالان معمولاً بین ۴.۵ تا ۱۲.۵ میکروگرم در دسی لیتر (mcg/dL) یا ۵۸ تا ۱۶۱ نانومول در لیتر (nmol/L) متغیر است. با این حال این محدوده ممکن است بسته به آزمایشگاه و روش اندازه گیری مورد استفاده اندکی متفاوت باشد. درک محدوده نرمال T۴ و عوامل موثر بر آن برای تشخیص و مدیریت اختلالات تیروئید بسیار حیاتی است. این مقاله به بررسی جامع جنبه های مختلف هورمون T۴ از جمله تعریف نقش علائم اختلالات روش های تشخیصی درمانی به همراه عوارض بالا بودن هورمون t4 و راهکارهای مرتبط با سبک زندگی می پردازد.

T۴ (تیروکسین) چیست و نقش آن در بدن

تیروکسین (T۴) هورمون اصلی تولید شده توسط غده تیروئید است. غده تیروئید یک غده پروانه ای شکل کوچک در قسمت جلویی گردن نقش کلیدی در تنظیم متابولیسم بدن ایفا می کند. T۴ به همراه هورمون دیگر تیروئید تری یودوتیرونین (T۳) از طریق خون به سراسر بدن منتقل شده و بر عملکرد تقریباً تمام سلول ها و اندام ها تأثیر می گذارد.

نقش های کلیدی T۴ در بدن عبارتند از :

• تنظیم متابولیسم پایه : T۴ سرعت متابولیسم پایه را کنترل می کند که به معنای میزان کالری سوزانده شده توسط بدن در حالت استراحت است. این فرآیند بر سطح انرژی وزن بدن و دمای بدن تأثیر می گذارد.
• رشد و تکامل : T۴ برای رشد و تکامل طبیعی بدن به ویژه در دوران کودکی و نوزادی ضروری است. این هورمون نقش مهمی در تکامل مغز و سیستم عصبی دارد.
• عملکرد قلب و عروق : T۴ بر ضربان قلب فشار خون و قدرت انقباض قلب تأثیر می گذارد. کمبود یا افزایش بیش از حد T۴ می تواند منجر به مشکلات قلبی-عروقی شود.
• عملکرد سیستم عصبی : T۴ برای عملکرد صحیح سیستم عصبی مرکزی و محیطی ضروری است. اختلالات T۴ می تواند منجر به مشکلات خلقی شناختی و عصبی شود.
• عملکرد گوارشی : T۴ بر حرکات روده و عملکرد دستگاه گوارش تأثیر می گذارد. کمبود T۴ می تواند باعث یبوست و مشکلات گوارشی شود.
• تنظیم دمای بدن : T۴ به تنظیم دمای بدن کمک می کند و نقش مهمی در حفظ دمای طبیعی بدن دارد.

تولید T۴ توسط غده تیروئید تحت کنترل هورمون محرک تیروئید (TSH) قرار دارد که توسط غده هیپوفیز در مغز ترشح می شود. سیستم پیچیده بازخورد بین TSH و هورمون های تیروئید اطمینان می دهد که سطح T۴ در خون در محدوده نرمال باقی می ماند.

محدوده نرمال T۴ در بزرگسالان و عوامل موثر بر آن

همانطور که در ابتدا ذکر شد محدوده نرمال T۴ در بزرگسالان معمولاً بین ۴.۵ تا ۱۲.۵ میکروگرم در دسی لیتر است. با این حال عوامل متعددی می توانند بر سطح T۴ و محدوده نرمال آن تأثیر بگذارند :

• سن : با افزایش سن ممکن است سطح T۴ کمی کاهش یابد. با این حال محدوده نرمال کلی برای بزرگسالان نسبتاً ثابت باقی می ماند.
• جنسیت : به طور کلی تفاوت قابل توجهی در محدوده نرمال T۴ بین مردان و زنان وجود ندارد.
• بارداری : در دوران بارداری نیاز بدن به هورمون های تیروئید افزایش می یابد و ممکن است محدوده نرمال T۴ در زنان باردار کمی متفاوت باشد. به طور معمول پزشکان محدوده نرمال TSH را در دوران بارداری با دقت بیشتری کنترل می کنند اما تغییرات T۴ نیز ممکن است مورد توجه قرار گیرد.
• داروها : برخی داروها می توانند بر سطح T۴ تأثیر بگذارند. به عنوان مثال داروهای ضد بارداری خوراکی استروئیدهای آنابولیک و برخی داروهای قلبی می توانند سطح T۴ را تغییر دهند.
• بیماری های زمینه ای : برخی بیماری های زمینه ای مانند بیماری های کبدی بیماری های کلیوی و بیماری های روانی می توانند بر سطح T۴ تأثیر بگذارند.
• روش آزمایشگاهی : محدوده نرمال T۴ ممکن است بسته به روش آزمایشگاهی مورد استفاده و کیت های تشخیصی مختلف اندکی متفاوت باشد. به همین دلیل مهم است که نتایج آزمایش T۴ را با محدوده نرمال ارائه شده توسط آزمایشگاه مربوطه مقایسه کنید.
• زمان نمونه گیری : سطح هورمون های تیروئید ممکن است در طول روز کمی تغییر کند. به طور معمول توصیه می شود آزمایش خون برای اندازه گیری T۴ صبح زود و قبل از مصرف داروهای تیروئید انجام شود.

مهم است توجه داشته باشید که محدوده نرمال T۴ یک راهنما است و تفسیر نتایج آزمایش باید همیشه توسط پزشک متخصص انجام شود. پزشک با در نظر گرفتن تاریخچه پزشکی علائم بالینی و سایر عوامل نتایج آزمایش T۴ را تفسیر کرده و تشخیص مناسب را ارائه می دهد.

علائم و نشانه های اختلالات T۴

اختلالات T۴ می تواند به دو شکل اصلی ظاهر شود : کم کاری تیروئید (هیپوتیروئیدیسم) و پرکاری تیروئید (هیپرتیروئیدیسم). هر دو حالت می توانند علائم و نشانه های مختلفی را ایجاد کنند.

علائم و نشانه های کم کاری تیروئید (هیپوتیروئیدیسم) :

کم کاری تیروئید زمانی رخ می دهد که غده تیروئید به اندازه کافی هورمون تیروئید تولید نمی کند. علائم کم کاری تیروئید می تواند به تدریج ظاهر شود و در ابتدا ممکن است خفیف باشد. علائم شایع عبارتند از :

• خستگی و ضعف : احساس خستگی مداوم و کمبود انرژی یکی از شایع ترین علائم کم کاری تیروئید است.
• افزایش وزن غیرقابل توضیح : متابولیسم کند شده ناشی از کم کاری تیروئید می تواند منجر به افزایش وزن غیرقابل توضیح شود.
• یبوست : کاهش سرعت حرکات روده می تواند باعث یبوست شود.
• خشکی پوست و مو : کم کاری تیروئید می تواند باعث خشکی و زبری پوست و مو شود.
• حساسیت به سرما : افراد مبتلا به کم کاری تیروئید ممکن است نسبت به سرما حساس تر باشند و احساس لرز و سرما کنند.
• افسردگی و مشکلات حافظه : کم کاری تیروئید می تواند بر خلق و خو و عملکرد شناختی تأثیر بگذارد و منجر به افسردگی مشکلات حافظه و تمرکز شود.
• درد عضلات و مفاصل : درد و گرفتگی عضلات و مفاصل نیز می تواند از علائم کم کاری تیروئید باشد.
• قاعدگی نامنظم : در زنان کم کاری تیروئید می تواند منجر به قاعدگی نامنظم و مشکلات باروری شود.
• برادی کاردی (ضربان قلب کند) : کم کاری تیروئید می تواند باعث کاهش ضربان قلب شود.

علائم و نشانه های پرکاری تیروئید (هیپرتیروئیدیسم) :

پرکاری تیروئید زمانی رخ می دهد که غده تیروئید بیش از حد هورمون تیروئید تولید می کند. علائم پرکاری تیروئید معمولاً سریع تر از علائم کم کاری تیروئید ظاهر می شوند و می توانند شدیدتر باشند. علائم شایع عبارتند از :

• کاهش وزن غیرقابل توضیح : افزایش متابولیسم ناشی از پرکاری تیروئید می تواند منجر به کاهش وزن غیرقابل توضیح شود حتی با وجود افزایش اشتها.
• تپش قلب و اضطراب : پرکاری تیروئید می تواند باعث تپش قلب افزایش ضربان قلب و احساس اضطراب و بی قراری شود.
• تعریق بیش از حد و تحمل کم گرما : افراد مبتلا به پرکاری تیروئید ممکن است بیش از حد عرق کنند و نسبت به گرما حساس تر باشند.
• لرزش دست ها : لرزش دست ها یکی از علائم مشخصه پرکاری تیروئید است.
• اسهال و افزایش حرکات روده : افزایش سرعت حرکات روده می تواند باعث اسهال و افزایش دفعات اجابت مزاج شود.
• بی خوابی و تحریک پذیری : پرکاری تیروئید می تواند باعث بی خوابی تحریک پذیری و عصبی شدن شود.
• ضعف عضلات : ضعف عضلات به ویژه در عضلات پروگزیمال (نزدیک به مرکز بدن) می تواند از علائم پرکاری تیروئید باشد.
• برجستگی چشم ها (اگزوفتالمی) : در برخی موارد پرکاری تیروئید به ویژه در بیماری گریوز ممکن است برجستگی چشم ها رخ دهد.
• قاعدگی نامنظم یا قطع قاعدگی : در زنان پرکاری تیروئید می تواند منجر به قاعدگی نامنظم یا قطع قاعدگی شود.

مهم است به یاد داشته باشید که این علائم غیر اختصاصی هستند و می توانند ناشی از بیماری های دیگر نیز باشند. در صورت تجربه هر یک از این علائم مراجعه به پزشک برای تشخیص دقیق ضروری است.

روش های تشخیص علمی و پزشکی اختلالات T۴

تشخیص اختلالات T۴ معمولاً با ترکیبی از معاینه فیزیکی بررسی سابقه پزشکی و انجام آزمایش های خون صورت می گیرد. آزمایش های اصلی برای تشخیص اختلالات تیروئید عبارتند از :

• آزمایش TSH (هورمون محرک تیروئید) : این آزمایش معمولاً اولین قدم در تشخیص اختلالات تیروئید است. TSH توسط غده هیپوفیز ترشح می شود و غده تیروئید را برای تولید هورمون های تیروئید تحریک می کند. در کم کاری تیروئید اولیه سطح TSH معمولاً بالا و در پرکاری تیروئید اولیه سطح TSH معمولاً پایین است.
• آزمایش T۴ (تیروکسین) : این آزمایش سطح T۴ در خون را اندازه گیری می کند. معمولاً T۴ کل و T۴ آزاد اندازه گیری می شوند. T۴ آزاد شکلی از T۴ است که به پروتئین های خون متصل نیست و به طور مستقیم در دسترس سلول ها قرار می گیرد. در کم کاری تیروئید سطح T۴ معمولاً پایین و در پرکاری تیروئید سطح T۴ معمولاً بالا است.
• آزمایش T۳ (تری یودوتیرونین) : این آزمایش سطح T۳ در خون را اندازه گیری می کند. T۳ هورمون فعال تر تیروئید نسبت به T۴ است. در برخی موارد پرکاری تیروئید سطح T۳ ممکن است بیشتر از T۴ افزایش یابد.
• آزمایش آنتی بادی های تیروئید : در برخی موارد مانند بیماری هاشیموتو (علت شایع کم کاری تیروئید) و بیماری گریوز (علت شایع پرکاری تیروئید) آزمایش آنتی بادی های تیروئید می تواند به تشخیص کمک کند. آنتی بادی های رایج شامل آنتی بادی ضد پراکسیداز تیروئید (Anti-TPO) و آنتی بادی گیرنده TSH (TRAb) هستند.
• اسکن تیروئید و جذب ید رادیواکتیو : در برخی موارد پرکاری تیروئید اسکن تیروئید و جذب ید رادیواکتیو ممکن است برای تعیین علت پرکاری تیروئید و بررسی گره های تیروئیدی انجام شود.
• سونوگرافی تیروئید : سونوگرافی تیروئید می تواند برای بررسی ساختار غده تیروئید تشخیص گره های تیروئیدی و ارزیابی اندازه غده تیروئید استفاده شود.

پزشک متخصص با توجه به علائم بیمار نتایج آزمایش ها و سایر عوامل تشخیص دقیق را تعیین کرده و برنامه درمانی مناسب را تجویز می کند.

روش های درمانی اختلالات T۴ (دارویی پزشکی و بالینی)

درمان اختلالات T۴ بسته به نوع اختلال (کم کاری یا پرکاری تیروئید) و علت آن متفاوت است.

درمان کم کاری تیروئید (هیپوتیروئیدیسم) :

درمان اصلی کم کاری تیروئید جایگزینی هورمون تیروئید است. این کار معمولاً با مصرف قرص لووتیروکسین انجام می شود که شکل مصنوعی T۴ است. لووتیروکسین به صورت خوراکی مصرف می شود و دوز آن توسط پزشک بر اساس سطح TSH و T۴ بیمار تنظیم می شود. هدف از درمان بازگرداندن سطح هورمون های تیروئید به محدوده نرمال و رفع علائم کم کاری تیروئید است.

• لووتیروکسین (T۴ مصنوعی) : داروی اصلی درمان کم کاری تیروئید است. به طور معمول یک بار در روز و صبح ناشتا مصرف می شود.
• لیوتیرونین (T۳ مصنوعی) : در موارد نادر ممکن است به عنوان مکمل لووتیروکسین یا به تنهایی استفاده شود. مصرف آن کمتر رایج است زیرا نیمه عمر کوتاه تری دارد و می تواند عوارض جانبی بیشتری داشته باشد.
• داروهای ترکیبی T۴/T۳ : این داروها ترکیبی از T۴ و T۳ هستند و به طور معمول توصیه نمی شوند مگر در موارد خاص.

درمان پرکاری تیروئید (هیپرتیروئیدیسم) :

درمان پرکاری تیروئید هدف کاهش تولید هورمون های تیروئید و کنترل علائم است. روش های درمانی مختلفی برای پرکاری تیروئید وجود دارد :

• داروهای ضد تیروئید : داروهایی مانند متیمازول و پروپیل تیوراسیل (PTU) تولید هورمون های تیروئید را در غده تیروئید مهار می کنند. این داروها معمولاً اولین خط درمان پرکاری تیروئید هستند.
• ید رادیواکتیو (RAI) : ید رادیواکتیو به صورت خوراکی مصرف می شود و توسط غده تیروئید جذب می شود. پرتوهای ید رادیواکتیو سلول های تیروئید را از بین می برند و تولید هورمون تیروئید را کاهش می دهند. این روش درمانی معمولاً برای بیماری گریوز و گره های سمی تیروئید استفاده می شود.
• جراحی تیروئید (تیروئیدکتومی) : در برخی موارد ممکن است جراحی برای برداشتن بخشی یا تمام غده تیروئید لازم باشد. جراحی معمولاً برای گره های بزرگ تیروئیدی گواتر بزرگ یا در مواردی که سایر روش های درمانی موثر نیستند در نظر گرفته می شود.
• بتابلاکرها : بتابلاکرها مانند پروپرانولول علائم پرکاری تیروئید مانند تپش قلب لرزش و اضطراب را کنترل می کنند اما بر تولید هورمون های تیروئید تأثیری ندارند. بتابلاکرها معمولاً به عنوان درمان کمکی برای کنترل علائم پرکاری تیروئید استفاده می شوند تا زمانی که درمان اصلی اثر کند.

انتخاب روش درمانی مناسب برای پرکاری تیروئید به علت شدت و شرایط فردی بیمار بستگی دارد و باید توسط پزشک متخصص تعیین شود.

راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی برای سلامت تیروئید

اگرچه اختلالات تیروئید معمولاً نیاز به درمان پزشکی دارند اما برخی راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی می توانند به حفظ سلامت تیروئید و بهبود علائم کمک کنند (به عنوان مکمل درمان پزشکی و نه جایگزین آن) :

• تغذیه متعادل و غنی از ید : ید برای تولید هورمون های تیروئید ضروری است. مصرف غذاهای غنی از ید مانند ماهی غذاهای دریایی لبنیات و نمک یددار می تواند به حفظ سلامت تیروئید کمک کند. با این حال مصرف بیش از حد ید نیز می تواند برای برخی افراد مضر باشد به ویژه در پرکاری تیروئید.
• مصرف سلنیوم به میزان کافی : سلنیوم یک ماده معدنی مهم برای عملکرد صحیح آنزیم های تیروئید است. منابع غذایی خوب سلنیوم شامل آجیل برزیلی ماهی تن تخم مرغ و گوشت گاو است.
• مدیریت استرس : استرس مزمن می تواند بر عملکرد غده تیروئید تأثیر منفی بگذارد. تکنیک های مدیریت استرس مانند یوگا مدیتیشن تمرینات تنفسی و ورزش منظم می توانند به کاهش استرس و بهبود سلامت تیروئید کمک کنند.
• خواب کافی : کمبود خواب می تواند بر تعادل هورمونی بدن تأثیر بگذارد و ممکن است عملکرد تیروئید را مختل کند. داشتن خواب کافی و با کیفیت به حفظ سلامت تیروئید کمک می کند.
• اجتناب از سیگار کشیدن : سیگار کشیدن می تواند خطر ابتلا به بیماری های تیروئید به ویژه بیماری گریوز را افزایش دهد. ترک سیگار برای سلامت کلی بدن و سلامت تیروئید مهم است.
• محدود کردن مصرف غذاهای گواترزا در صورت کم کاری تیروئید : غذاهای گواترزا مانند کلم بروکلی گل کلم کلم پیچ شلغم و سویا می توانند در جذب ید توسط غده تیروئید اختلال ایجاد کنند به ویژه در افرادی که کمبود ید دارند یا مبتلا به کم کاری تیروئید هستند. پختن این غذاها می تواند اثر گواترزایی آن ها را کاهش دهد.

توصیه های سبک زندگی باید همیشه با نظر پزشک و به عنوان مکمل درمان پزشکی در نظر گرفته شوند و نباید جایگزین درمان های اصلی باشند.

روش های پیشگیری از اختلالات تیروئید و اقدامات لازم

بسیاری از اختلالات تیروئید قابل پیشگیری نیستند به ویژه اختلالاتی که منشاء ژنتیکی یا خودایمنی دارند. با این حال برخی اقدامات می توانند به کاهش خطر ابتلا به اختلالات تیروئید و تشخیص زودهنگام آن ها کمک کنند :

• مصرف نمک یددار : اطمینان از دریافت کافی ید از طریق مصرف نمک یددار و غذاهای غنی از ید به ویژه در مناطقی که کمبود ید شایع است می تواند از کم کاری تیروئید ناشی از کمبود ید پیشگیری کند.
• غربالگری تیروئید در دوران بارداری : زنان باردار باید در اوایل بارداری از نظر اختلالات تیروئید غربالگری شوند زیرا اختلالات تیروئید درمان نشده در دوران بارداری می تواند برای مادر و جنین خطرناک باشد.
• آگاهی از علائم و نشانه های اختلالات تیروئید : آشنایی با علائم کم کاری و پرکاری تیروئید و مراجعه به پزشک در صورت بروز هر یک از این علائم به تشخیص زودهنگام و درمان به موقع اختلالات تیروئید کمک می کند.
• بررسی سابقه خانوادگی : اگر سابقه خانوادگی بیماری های تیروئید دارید خطر ابتلا به اختلالات تیروئید در شما بیشتر است. در این صورت مشورت با پزشک و انجام غربالگری های دوره ای تیروئید توصیه می شود.
• اجتناب از قرار گرفتن در معرض اشعه های یونیزان : قرار گرفتن در معرض اشعه های یونیزان به ویژه در دوران کودکی می تواند خطر ابتلا به سرطان تیروئید را افزایش دهد. در صورت نیاز به انجام تصویربرداری پزشکی از روش های تصویربرداری با کمترین میزان اشعه استفاده کنید.

تشخیص زودهنگام و درمان به موقع اختلالات تیروئید می تواند از بروز عوارض جدی جلوگیری کرده و کیفیت زندگی افراد مبتلا را بهبود بخشد.

نتیجه گیری علمی و کاربردی

هورمون T۴ نقش حیاتی در تنظیم متابولیسم بدن و عملکردهای مختلف فیزیولوژیکی ایفا می کند. محدوده نرمال T۴ در بزرگسالان بین ۴.۵ تا ۱۲.۵ میکروگرم در دسی لیتر است اما تفسیر نتایج آزمایش T۴ باید توسط پزشک متخصص انجام شود. اختلالات T۴ شامل کم کاری و پرکاری تیروئید می توانند علائم و نشانه های متنوعی ایجاد کنند که اغلب غیر اختصاصی هستند. تشخیص اختلالات تیروئید بر اساس آزمایش های خون به ویژه TSH و T۴ و در صورت لزوم آزمایش های تکمیلی مانند آنتی بادی های تیروئید و اسکن تیروئید صورت می گیرد.

درمان اختلالات T۴ بسته به نوع اختلال متفاوت است. کم کاری تیروئید با جایگزینی هورمون تیروئید (لووتیروکسین) درمان می شود در حالی که پرکاری تیروئید با داروهای ضد تیروئید ید رادیواکتیو یا جراحی قابل درمان است. راهکارهای سبک زندگی مانند تغذیه متعادل مدیریت استرس و خواب کافی می توانند به حفظ سلامت تیروئید کمک کنند اما نباید جایگزین درمان های پزشکی شوند. پیشگیری از اختلالات تیروئید در بسیاری موارد دشوار است اما مصرف نمک یددار غربالگری در دوران بارداری و آگاهی از علائم و نشانه ها می تواند به کاهش خطر و تشخیص زودهنگام کمک کند.

در نهایت درک محدوده نرمال T۴ علائم اختلالات تیروئید و روش های تشخیصی و درمانی برای حفظ سلامت و کیفیت زندگی افراد جامعه بسیار مهم است.

پرسش های متداول

۱. آیا برای آزمایش T۴ نیاز به ناشتا بودن است؟

به طور معمول برای آزمایش T۴ نیازی به ناشتا بودن نیست. با این حال بهتر است قبل از انجام آزمایش با پزشک یا آزمایشگاه مربوطه مشورت کنید زیرا ممکن است در شرایط خاص یا برای برخی آزمایش های ترکیبی ناشتا بودن توصیه شود. همچنین اگر داروهای تیروئید مصرف می کنید معمولاً توصیه می شود آزمایش خون را قبل از مصرف دوز صبحگاهی دارو انجام دهید مگر اینکه پزشک دستور دیگری داده باشد.

۲. چه عواملی می توانند باعث افزایش سطح T۴ شوند؟

علاوه بر پرکاری تیروئید عوامل دیگری نیز می توانند باعث افزایش سطح T۴ شوند از جمله :

• مصرف داروهای حاوی هورمون تیروئید بیش از حد : مصرف بیش از حد لووتیروکسین یا سایر داروهای تیروئید می تواند سطح T۴ را افزایش دهد.
• بیماری گریوز : شایع ترین علت پرکاری تیروئید که به دلیل حمله سیستم ایمنی به غده تیروئید و تحریک تولید بیش از حد هورمون تیروئید رخ می دهد.
• گره های سمی تیروئید : گره های تیروئیدی که به طور خودمختار هورمون تیروئید تولید می کنند.
• تیروئیدیت : التهاب غده تیروئید که در مراحل اولیه می تواند منجر به آزاد شدن بیش از حد هورمون تیروئید شود.
• برخی داروها : برخی داروها مانند داروهای ضد بارداری خوراکی و استروئیدهای آنابولیک می توانند سطح T۴ را افزایش دهند.

۳. آیا سطح T۴ در طول روز تغییر می کند؟

بله سطح هورمون های تیروئید از جمله T۴ می تواند در طول روز کمی تغییر کند. به طور معمول سطح TSH در شب افزایش می یابد و در صبح به اوج خود می رسد در حالی که سطح T۴ و T۳ ممکن است در طول روز کمی نوسان داشته باشند. با این حال این تغییرات معمولاً جزئی هستند و تأثیر قابل توجهی بر تفسیر نتایج آزمایش ندارند. برای استانداردسازی توصیه می شود آزمایش خون برای اندازه گیری T۴ در زمان مشخصی از روز ترجیحاً صبح زود انجام شود.

تأکید مهم : اطلاعات ارائه شده در این مقاله صرفاً جنبه آموزشی و اطلاع رسانی عمومی دارد و نباید به عنوان جایگزین مشاوره تشخیص یا درمان پزشکی تخصصی تلقی شود. در صورت داشتن هرگونه سؤال یا نگرانی در مورد سلامت تیروئید خود حتماً به پزشک متخصص مراجعه کنید. پزشک می تواند با بررسی دقیق شرایط شما تشخیص صحیح را ارائه داده و برنامه درمانی مناسب را تجویز کند. خوددرمانی و تفسیر خودسرانه نتایج آزمایش ها می تواند خطرناک باشد.