رمان نویس زن بلغارستانی: بوف کور و مولانا باب آشنایی با زبان فارسی بود و بعد به فردوسی، نیما، شاملو و… رسیدم
به گزارش خبرگزاری برای شما از ستاد خبری سی وپنجمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، ولینا مینکوف نویسنده مشهور بلغارستانی است که آثارش تا امروز به بسیاری از زبان ها از جمله فارسی، فرانسه و انگلیسی منتشر شده است. او در سال 1974 در صوفیه متولد شده و دارای مدرک کارشناسی زبان انگلیسی از دانشگاه UCLA امریکا و مدرک کارشناسی ارشد مطالعات اروپایی از دانشگاه آمستردام است. او به همراه همسر و دو فرزندش در پاریس زندگی می کند. با مینکوف درباره انتشار آثارش به زبان فارسی و همچنین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران گفت وگویی داشته ایم که در ادامه خواهید خواند:
تا امروز آثاری از شما شامل رمان «گزارش سرخ و آبی آمیب سبز»، داستان «خانه اشباح» و دو داستان در گزیده داستان های «پس از کمونیسم» در ایران منتشر شده است. چگونه این آثار را به مخاطبان ایرانی معرفی می کنید؟
با سلام به دوستان ایرانی ام، خیلی خوشحالم که با شما درباره این موضوع حرف می زنم. بیایید به ترتیب معکوس شروع کنیم: اولین آثار من که در ایران منتشر شدند، در گلچین داستان معاصر بلغارستان با نام «پس از کمونیسم» بود. داستان «عروسی» در این کتاب تصویر لحظه ای از خاطرات کودکی است که در رویای عروس شدن یک دختربچه متبلور می شود، در حالی که داستان «موش» در پاریس می گذرد و داستان زندگی چند نسل را روایت می کند و با این نوید به پایان می رسد که با وجود گفت وگوی پر چالش میان نسل ها، برای همه زیر آفتاب عالمتاب جا هست. راستش شیوه انتخاب متن هایم توسط فرید برایم خیلی جالب بود، زیرا آنها بسیار متفاوت هستند و در فاصله 15 سال از یکدیگر نوشته شده اند، با این حال هر دو بسیار معرف نگرش و نوشتار من هستند.
«خانه اشباح» یک کتاب تک داستان کوچک است که در مجلدی زیبا منتشر شده، و چه ایده خوبی بود که فرید و انتشارات «سیب سرخ» برای انتشار چنین مجموعه ای از کتاب های جیبی داشتند! این کتاب حول محور مفهوم خاطره می چرخد و روایتگر داستان خانه ای قدیمی است که در گذشته میزبان عشقی بسیار بوده، عشقی که می تواند دوباره از میان ویرانه ها ظاهر شود و جان بگیرد. با انتشار این کتاب داستان، گروهی از کتابخوانان ایرانی (Consefr) با من تماس گرفتند و من از طریق آنها توانستم به صورت آنلاین با خوانندگان ایرانی ارتباط برقرار کنم، درست مانند زمان کووید و راستش من بسیار از این گفت وگو متاثر شدم و حس می کردم که ما در دنیا چقدر داریم به هم نزدیک می شویم. اما بزرگترین شعف من زمانی بود که فرید ترجمه رمان من «گزارش سرخ و آبی آمیب سبز» را تمام و انتشارات هیرمند آن را منتشر کرد. وقتی نسخه فارسی کتاب را در دستانم گرفتم واقعاً از تصور اینکه ایرانیان کلمات مرا به فارسی می خوانند به وجد آمدم. باورم نمی شد که این خط زیبای فارسی ترجمه متن من است. این رمان نوعی کپسولِ زمان دهه 1980 است که بر اساس خاطرات یک نوجوان از اردوگاه تابستانی در کره شمالی نوشته شده ــ برداشتی داستانی از تجربیات خودم در طول ماه های قبل از فروپاشی دیوار برلین و پایان کمونیسم در اروپا و کره شمالی. من بسیار مشتاق دریافت بازخورد از خوانندگان ایرانیام درباره این رمان هستم.
نمایشگاه بین المللی کتاب تهران همه ساله در اردیبهشت ماه برگزار می شود. آیا دوست دارید به ایران سفر کنید تا شخصاً کتاب هایتان را در نمایشگاه کتاب تهران برای خوانندگان ایرانی امضا کنید؟
اگر چنین فرصتی نصیبم شود، برای آمدن به ایران سر از پا نمی شناسم. به این ترتیب، نه تنها بازخوردی از خوانندگان و نویسندگان ایرانی دریافت خواهم کرد، بلکه امیدوارم بتوانم با مخاطبان ایرانی خود نیز گفت وگو کنم. چنین دیداری هدیه گرانبهایی خواهد بود. بازدید از تهران و نمایشگاه کتاب برنامه ای بود که من و دوست عزیزم الک پوپوف مدتها بود که می خواستیم محقق کنیم. الک پوپوف از خارق العاده ترین نویسندگان بلغاری زمان ماست. داستانی از او در مجموعه «پس از کمونیسم» منتشر شده و رمان «ماموریت لندن» او نیز با ترجمه فرید در ایران منتشر شده. این رمان یک کمدی سیاسی بی نهایت خنده دار است که واقعیت منسوخ روابط دیپلماتیک در دوران گذار پساکمونیستی را به تصویر می کشد. متاسفانه، الک در پایان ماه مارس سال جاری پس از یک نبرد کوتاه اما بسیار شدید با بیماری سرطان درگذشت. این ضربه دردناکی برای ادبیات بلغارستان بود که مطمین نیستم هرگز از آن خلاص شویم. الک یکی از درخشان ترین صداهای ادبی طنز معاصر است که در کشور ما و در سراسر اروپا ظاهر شده. کتاب های او باقی مانده است و از اقبال من است که توانسته ام برخی از آثار او را به انگلیسی و فرانسوی ترجمه کنم، بنابراین باعث افتخارم خواهد بود که با خوانندگان ایرانی او نیز به یاد او دیدار و تبادل نظر داشته باشم.
چقدر با فرهنگ ایران و ادبیات فارسی آشنایی دارید؟
قبل از ملاقات با فرید قدمی، تنها آشنایی من با ادبیات و فرهنگ ایران منحصر به شعرهای خیام، مولانا و رمان «بوف کور» از صادق هدایت بود که من مزار او را در قبرستان پرلاشز در پاریس زیارت کرده بودم. وقتی فرید در سال 2019 به عنوان نویسنده و مترجم مهمان بلغارستان به خانه ادبیات و ترجمه صوفیه وارد شد، من از طریق او با نویسندگانی و شاعرانی مانند نیما یوشیج، ابوالقاسم فردوسی، احمد شاملو، یدالله رویایی، رضا براهنی و عبید زاکانی نیز آشنا شدم، در کنار نقاشانی مانند ایران درودی و فیلمسازانی مانند سهراب شهیدثالث، مسعود کیمیایی و داریوش مهرجویی و بسیاری دیگر. همچنین، در کنار فرید و همسرش، مستانه فرنام، من با جادوی شب یلدا و نوروز ایرانی و همچنین موسیقی فولکلور و سنتی ایرانی آشنا شدم. علاوه بر همه اینها، فرید رمانی با الهام از اقامت خود در بلغارستان نوشته است، «کمون مردگان یا مرثیه ای برای پیراهن خونین سوفیا» که این رمان سفری باورنکردنی در زمان و مکان است، از قرون وسطای الموت ایران و شخصیت تاریخی حسن علی ذکره السلام تا دوران کومنیسم شوروی و دوران معاصر در بلغارستان. از طریق این رمان من از پیوندهای تاریخی و زبانی بسیار کهن و باستانی میان دو فرهنگ ایران و بلغارستان مطلع شدم. شگفت آور است که چگونه ما از طریق ادبیات می توانیم دوستی های پایداری ایجاد کنیم که پنجره هایی را به سوی جهان هایی باز می کند که کمتر درباره شان می دانستیم.
در نهایت آیا چیزی هست که بخواهید با مخاطبان ایرانی دربارهاش صحبت کنید اما من از شما نپرسیده باشم؟
ابتدا می خواهم از شما برای انجام این مصاحبه تشکر کنم، من واقعاً از توجهی که به کار من داشته اید خوشحالم. آنچه مایلم بیشتر با خوانندگان ایرانی درباره اش حرف بزنم دریافتِ آنها از ادبیات بلغارستان است، کشور و فرهنگی که من از آن آمده ام. فرید قدمی بسیاری از نویسندگان معاصر بلغاری مانند زدراوکا اوتیموا، بویان بیولچف، الک پوپوف، و بسیاری دیگر، و حتی یکی از برجسته ترین شاعران قرن بیستم ما ــ نیکولا واپتساروف ــ را به فارسی ترجمه کرده است. او با ترجمه ها و آثار تالیفی اش مانند رمان «کمون مردگان» شبکه ای ظریف میان دو فرهنگ ایرانی و بلغاری خلق کرده است: او از طرفی با ترجمه هایش و همکاری با ناشران ایرانی برای انتشارشان به نوعی ادبیات و فرهنگ بلغارستان را بخشی از ادبیات ایران کرده است و از طرف دیگر با نوشتن رمان مانند «کمون مردگان» همه ما نویسندگان بلغار را به شخصیت های رمانش بدل کرده است. این یک پدیده نادر برای صحنه ادبی بلغارستان است، پدیدهای که همچنان در حال تحقق است، بنابراین امیدوارم که این اتفاق راه را برای گفت وگوهای بسیار مهیج ما در آینده هموار کند.
5757
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "رمان نویس زن بلغارستانی: بوف کور و مولانا باب آشنایی با زبان فارسی بود و بعد به فردوسی، نیما، شاملو و… رسیدم" هستید؟ با کلیک بر روی فرهنگ و هنر، به دنبال مطالب مرتبط با این موضوع هستید؟ با کلیک بر روی دسته بندی های مرتبط، محتواهای دیگری را کشف کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "رمان نویس زن بلغارستانی: بوف کور و مولانا باب آشنایی با زبان فارسی بود و بعد به فردوسی، نیما، شاملو و… رسیدم"، کلیک کنید.
