چه حیواناتی می توانند با هواپیما حمل شوند؟

خیلی از ماها که دل به دل حیوانات خانگیمون دادیم، همیشه دغدغه سفر باهاشون رو داریم. این که چه حیوونایی اصلاً اجازه ورود به هواپیما دارن، خودش یه دنیای جداس. اما به طور کلی، حیوانات خانگی مثل سگ و گربه، پرنده های زینتی مثل طوطی و قناری، و حتی پستاندارهای کوچیکی مثل خرگوش و خوکچه هندی، با رعایت یه سری قوانین و مقررات می تونن همسفر ما باشن. اصلاً نگران نباشید؛ سفر هوایی با دوست پشمالوتون اونقدرها هم که فکر می کنید سخت نیست، فقط باید همه چیز رو از قبل بدونید و حسابی برنامه ریزی کنید تا هم برای خودتون و هم برای حیوونتون یه سفر راحت و بی دغدغه رقم بخوره. اینجا قرار نیست چیزی رو از قلم بندازیم، پس با خیال راحت ادامه متن رو بخونید.

چه حیواناتی مجاز به حمل با هواپیما هستند؟

خب، بیاین سر اصل مطلب! خیلی ها فکر می کنن هر حیوونی رو میشه با هواپیما جابه جا کرد، اما واقعیت اینه که هر حیوونی شرایط خاص خودش رو داره و بعضی ها هم اصلاً نمی تونن سوار هواپیما بشن. اینجا قراره با جزئیات بهتون بگیم دقیقاً کدوم حیوون ها می تونن همسفر هوایی شما باشن و چه محدودیت هایی وجود داره.

حیوانات خانگی رایج (Pet Animals)

این بخش همون حیوونایی هستن که بیشتر ما توی خونه هامون ازشون نگهداری می کنیم و دلمون نمی آد بدون اونا سفر بریم.

سگ و گربه

سگ ها و گربه ها رایج ترین حیوانات خانگی هستن که با هواپیما سفر می کنن. بیشتر نژادهای سگ و گربه اجازه پرواز دارن، اما یه سری استثناها هم هست که باید بهشون دقت کنید.

• نژادهای پوزه کوتاه (براکی سفالیک): یادتون باشه که سگ هایی مثل بولداگ (انگلیسی، فرانسوی)، پاگ، شیتزو، بوستون تریر، یا گربه هایی مثل پرشین و هیمالین، به خاطر ساختار بینی شون توی ارتفاع بالا و استرس پرواز ممکنه دچار مشکلات تنفسی جدی بشن. برای همین، خیلی از ایرلاین ها یا اصلاً این نژادها رو قبول نمی کنن، یا قوانین خیلی سختگیرانه ای براشون دارن. حتماً قبل از رزرو بلیط با ایرلاین مربوطه تماس بگیرید و از شرایط دقیقشون مطلع بشید.
• محدودیت های وزنی و سنی: معمولاً توله سگ ها و بچه گربه های خیلی کوچک (معمولاً زیر ۱۰ تا ۱۲ هفته) و همچنین حیوانات خیلی پیر یا بیمار، به دلایل ایمنی و سلامتی خودشون اجازه پرواز ندارن. وزن حیوان به همراه باکس هم توی اینکه بتونه توی کابین بره یا نه، خیلی تأثیرگذاره.

پرندگان زینتی

پرنده های زینتی، مثل یه عالمه رنگ و آواز، می تونن همراه خوبی برای سفر باشن. اما اینجا هم قوانینی هست.

• انواع پرندگان مجاز: طوطی سانان (مثل عروس هلندی، ملنگو، کاسکو، طوطی برزیلی)، قناری، مرغ عشق، فنچ و کبوترهای اهلی معمولاً اجازه پرواز دارن.
• محدودیت تعداد: توی پروازهای داخلی ایران، معمولاً تا ۱۰ عدد پرنده زینتی رو میشه حمل کرد. اما برای پروازهای خارجی، این عدد ممکنه فرق کنه.
• پرندگان ممنوع: مرغ، خروس، اردک، غاز و کلاً پرندگان وحشی معمولاً اجازه پرواز با مسافر رو ندارن، مگر اینکه شرایط خاص و مجوزهای مخصوص برای حمل کارگو وجود داشته باشه.

پستانداران کوچک (Small Mammals)

اگر فکر می کنید فقط سگ و گربه می تونن پرواز کنن، سخت در اشتباهید! بعضی از پستانداران کوچولو هم می تونن همسفر شما باشن.

• خرگوش: بله، خرگوش ها، از جمله نژادهای بامزه لوپ و سایر خرگوش ها، با رعایت شرایط خاصی می تونن با هواپیما سفر کنن.
• خوکچه هندی و همستر: این کوچولوها هم در صورتی که ایرلاین مربوطه قبول کنه و مدارک لازم رو داشته باشن، مجاز به پرواز هستن.
• جوندگان کوچک دیگر: برای سایر جوندگان، بهتره حتماً از قبل با ایرلاین تماس بگیرید و استعلام بگیرید. چون قوانین برای هر ایرلاین ممکنه متفاوت باشه.

حیوانات خدماتی و پشتیبانی (Service and Emotional Support Animals)

این دسته از حیوانات فرق دارن و شرایط خاصی براشون در نظر گرفته شده.

• سگ های راهنما (Guide Dogs): سگ های راهنما و حیوانات خدماتی که برای کمک به افراد کم توان یا معلول آموزش دیدن، پروتکل های متفاوتی دارن و معمولاً اجازه ورود به کابین مسافری رو دارن.
• شرایط و مدارک خاص: این حیوانات باید مدارک معتبر آموزشی و پزشکی داشته باشن که ثابت کنه واقعاً حیوان خدماتی هستن. بعضی وقت ها نیازی به باکس ندارن، اما باز هم باید با ایرلاین هماهنگ بشه.

حیوانات غیرخانگی/وحشی (از طریق کارگو)

اگه صحبت از حیواناتی مثل شیر و ببر یا حتی دام های خاص میشه، اون دیگه قضیه اش فرق می کنه.

• این حیوانات فقط از طریق سرویس کارگو و با مجوزهای بسیار خاص و پیچیده حمل میشن. این مسیر برای باغ وحش ها، مراکز تحقیقاتی یا پرورش دهنده های بزرگ کاربرد داره و اصلاً مثل حمل حیوان خانگی نیست.

حیواناتی که عموماً ممنوع هستند

حالا که گفتیم کدوم حیوون ها میتونن برن، بهتره بگیم کدوم ها کلاً اجازه پرواز ندارن.

• حیوانات وحشی و خزندگان: کلاً حیوانات وحشی، خزندگان (مثل مار، سوسمار)، آبزیان (بدون بسته بندی خیلی خاص و استثنایی) معمولاً ممنوع هستن.
• حیوانات بیمار یا پرخاشگر: برای حفظ ایمنی پرواز و بقیه مسافرها، حیوون هایی که بیمارن یا رفتارهای پرخاشگرانه دارن، اجازه ورود به هواپیما رو پیدا نمی کنن.
• حیوانات با بوی نامطبوع: اگه حیوونی بوی خیلی تند و نامطبوعی داشته باشه، ممکنه از پذیرش اون خودداری بشه.
• دلایل ممنوعیت: همه این محدودیت ها به خاطر ایمنی پرواز، سلامت و آرامش بقیه مسافران و البته رفاه خود حیوان در طول سفر هوایی هست.

روش های حمل حیوانات با هواپیما (داخلی و خارجی)

حالا که دونستیم چه حیوونایی مجاز به پرواز هستن، بریم سراغ اینکه چطوری میشه اونا رو با هواپیما جابه جا کرد. دو روش اصلی برای این کار وجود داره: یکی توی کابین مسافری و یکی توی قسمت بار هواپیما. یه روش دیگه هم هست به اسم کارگو که برای شرایط خاص کاربرد داره.

حمل در کابین مسافری (PETC – Pet In Cabin)

این روش برای اونایی که دلشون نمی آد لحظه ای از حیوونشون دور باشن، بهترین گزینه ست. ولی خب، شرایط خاصی هم داره.

شرایط حمل در کابین

• وزن حیوان به همراه باکس: معمولاً وزن کل حیوان و باکس نباید از 8 کیلوگرم بیشتر بشه. اگه حیوونتون یکم تپل تره، احتمالاً باید به فکر روش دیگه باشید.
• ابعاد استاندارد باکس: باکسی که برای حمل حیوونتون انتخاب می کنید باید حتماً ابعاد استانداردی داشته باشه که بتونه زیر صندلی جلویی شما قرار بگیره. ایرلاین ها معمولاً حداکثر ابعاد رو مشخص می کنن (مثلاً 40x30x23 سانتی متر).
• سن حیوان: اکثر ایرلاین ها برای پذیرش حیوان در کابین، حداقل سن ۱۰ تا ۱۲ هفته رو در نظر می گیرن.
• محدودیت تعداد: یادتون باشه که توی هر کابین هواپیما، فقط تعداد محدودی حیوان اجازه حضور دارن. پس حتماً از قبل جا رزرو کنید وگرنه ممکنه با مشکل روبه رو بشید.

ایرلاین های مجاز برای حمل در کابین

• اکثر ایرلاین های داخلی ایران اجازه حمل حیوان در کابین مسافری رو نمیدن.
• اما بعضی ایرلاین های خارجی مثل ترکیش ایرلاینز، لوفت هانزا، قطر ایرویز (با محدودیت های شدید) و امارات (با محدودیت های شدیدتر) این امکان رو فراهم می کنن. مثلاً ترکیش ایرلاین معمولاً با باکس های انعطاف پذیر (softbox) و به شرطی که صندلی شما کنار پنجره باشه، موافقت می کنه.

حمل در بخش باربری هواپیما (AVIH – Animal In Hold)

اگه حیوونتون بزرگ تره یا شرایط حمل در کابین رو نداره، این روش رایج ترین راهه.

اهمیت باکس استاندارد IATA

مهمترین نکته اینجاست که باکس حیوونتون باید مطابق با استانداردهای انجمن بین المللی حمل ونقل هوایی (IATA) باشه. این یعنی:

• جنس محکم و مقاوم: باکس باید از پلاستیک فشرده یا فلز باشه که توی تکون های هواپیما آسیب نبینه.
• تهویه مناسب: حتماً از حداقل سه جهت (معمولاً چهار طرف) باید منافذ تهویه مناسب داشته باشه تا هوا به راحتی جریان پیدا کنه و حیوونتون دچار گرمازدگی یا کمبود اکسیژن نشه.
• فضای کافی: حیوونتون باید بتونه توی باکس کاملاً بایسته، به راحتی بچرخه و دراز بکشه. فکر نکنید چون قراره چند ساعت توی باکس باشه، یه باکس کوچیک کافیه؛ راحتی حیوونتون خیلی مهمه.
• بدون چرخ و قفل دار: باکس نباید چرخ داشته باشه. درِ باکس هم باید محکم قفل بشه و امکان باز شدن تصادفی یا فرار حیوون وجود نداشته باشه.
• برچسب اطلاعات تماس: حتماً یه برچسب بزرگ با اطلاعات تماس کامل خودتون (نام، آدرس، شماره تلفن) روی باکس بچسبونید.
• ظرف آب و غذا: ظرف آب و غذا باید به درب باکس متصل باشن تا پرسنل بتونن بدون باز کردن درب، به حیوونتون آب و غذا بدن.

در قسمت بار هواپیما، دما و فشار کنترل شده ست، اما خب شرایط با کابین مسافری فرق داره. مسئولین ایرلاین تلاش می کنن که محیط امن و راحتی رو برای حیوونات فراهم کنن.

حمل از طریق کارگو (Cargo)

این روش برای مواقعی هست که شما همراه حیوان نیستید، یا تعداد حیواناتتون زیاده، یا حیوونتون خیلی بزرگه (مثلاً یه سگ ژرمن شپرد بالغ).

• حیوانات بدون همراه: اگه خودتون نمیتونید با حیوونتون سفر کنید، کارگو بهترین راهه.
• تعداد زیاد حیوانات: برای پرورش دهنده ها یا مراکز نگهداری حیوانات که تعداد زیادی حیوان رو می خوان جابه جا کنن، کارگو تنها گزینه منطقیه.
• مراحل و زمان بندی متفاوت: توی کارگو، معمولاً باید حیوون رو چند روز قبل از پرواز به پایانه باربری تحویل بدید. زمان بندی ها پیچیده تره و نیاز به هماهنگی دقیق تری داره.
• ایرلاین های داخلی کارگو: توی ایران، هواپیمایی ماهان یکی از ایرلاین هایی هست که سرویس کارگو برای حیوانات ارائه میده.
• مسئولیت و عواقب احتمالی: یادتون باشه که توی حمل کارگو، مسئولیت هر اتفاق احتمالی با صاحب حیوانه. برای همین، انتخاب یه شرکت باربری معتبر و بیمه کردن حیوان، خیلی مهمه.

حمل حیوانات در کابین فقط برای حیوانات کوچک و با رعایت دقیق ابعاد و وزن است، اما در قسمت بار، با باکس استاندارد IATA، حیوانات بزرگ تر هم می توانند سفر کنند.

مدارک و الزامات ضروری برای حمل حیوانات با هواپیما

مثل خودمون که برای سفر نیاز به پاسپورت و مدارک شناسایی داریم، حیوونامون هم برای پرواز به یه عالمه مدرک نیاز دارن. آماده کردن این مدارک، بخش مهمی از برنامه ریزی سفره که باید با دقت انجام بشه تا جلوی هرگونه دردسر توی فرودگاه گرفته بشه.

مدارک کلی و عمومی (برای تمامی پروازها)

این مدارک برای هر نوع پرواز، چه داخلی و چه خارجی، معمولاً لازمه:

• گواهی سلامت دامپزشکی معتبر: این گواهی رو باید از یه دامپزشک دولتی یا مورد تأیید بگیرید. یادتون باشه که تاریخ اعتبار این گواهی معمولاً خیلی کوتاهه (مثلاً تا ۷۲ ساعت قبل از پرواز)، پس حواستون به زمان بندی باشه.
• کارت واکسیناسیون: این کارت باید نشون بده که حیوونتون همه واکسن های لازم رو زده، به خصوص واکسن هاری. تاریخ تزریق و تاریخ اعتبار واکسن هاری باید مشخص باشه و معمولاً باید حداقل ۲۱ روز از تزریقش گذشته باشه.
• شناسنامه/پاسپورت حیوان (پت پاسپورت): این مدرک مثل شناسنامه یا پاسپورت ماست. شامل مشخصات کامل حیوونتون (نژاد، جنس، سن، رنگ)، تاریخچه واکسیناسیون (مثل واکسن های ۹ گانه)، تاریخ قرص انگل و اطلاعات مربوط به واکسن هاریه.
• تکمیل فرم درخواست حمل حیوان: هر ایرلاینی فرم مخصوص خودش رو داره که باید قبل از پرواز پر و تحویل بدید.
• فیش واریزی هزینه های حمل: هزینه حمل حیوان خانگی رو باید از قبل پرداخت کنید و فیشش رو همراه داشته باشید.

مدارک اختصاصی برای پروازهای خارجی و برخی کشورها

اگه قصد سفر به خارج از کشور رو دارید، باید مدارک بیشتری رو آماده کنید که یکم پیچیده ترن:

• میکروچیپ: بیشتر کشورهای خارجی، به خصوص کشورهای اروپایی و آمریکایی، از شما می خوان که حیوونتون میکروچیپ داشته باشه. این میکروچیپ یه شماره شناسایی منحصر به فرده که زیر پوست حیوان کاشته میشه و باید گواهی ثبت شماره اش رو هم داشته باشید.
• تست تیتر هاری (Rabies Titer Test): این آزمایش نشون میده که سطح آنتی بادی هاری توی بدن حیوونتون به اندازه کافی هست یا نه. برای ورود به اتحادیه اروپا، آمریکا، استرالیا و خیلی از کشورهای دیگه این تست ضروریه. این آزمایش باید توی آزمایشگاه های مورد تأیید کشور مقصد انجام بشه و نتیجه اش معمولاً چند ماه طول می کشه تا آماده بشه. پس حتماً خیلی زودتر اقدام کنید.
• گواهی های صادرات/واردات: بسته به کشور مبدأ و مقصد، ممکنه نیاز به گواهی های خاصی از مراجع ذیصلاح داشته باشید.
• تأیید فرم اتحادیه اروپا توسط سازمان دامپزشکی: اگه مقصدتون یکی از کشورهای اروپاییه، باید فرم مخصوص اتحادیه اروپا رو توسط سازمان دامپزشکی کشور مبدأ تأیید کنید.
• اهمیت زمان بندی: یادتون باشه که بعضی از این مدارک، مثل تست تیتر هاری، باید چند ماه قبل از سفر تهیه بشن. اگه زمان بندی رو رعایت نکنید، ممکنه سفرتون به تعویق بیفته یا حتی کنسل بشه.
• تأیید کتبی قرنطینه دامپزشکی فرودگاه: برای پروازهای بین المللی خروجی از ایران، معمولاً باید تأییدیه کتبی قرنطینه دامپزشکی فرودگاه رو هم بگیرید.

خلاصه کلام اینکه، برای پروازهای خارجی باید حسابی وقت بذارید و از مدت ها قبل مدارک رو آماده کنید. هر کشور قوانین خاص خودش رو داره، پس حتماً با سفارت یا کنسولگری کشور مقصد هم تماس بگیرید و از آخرین قوانینشون مطلع بشید.

شرایط پذیرش و نکات مهم قبل از پرواز

سفر هوایی برای حیوانات خانگی، یه جورایی مثل یه سفر پرماجراست. برای اینکه این ماجرا ختم به خیر بشه و حیوونتون اذیت نشه، باید یه سری کارها رو قبل و در روز پرواز انجام بدید. این نکات ریز، می تونه تفاوت بین یه سفر راحت و یه تجربه پر استرس باشه.

قبل از خرید بلیط

اینجا مرحله ای هست که باید حسابی تحقیق کنید و دست به کار بشید:

• تماس مستقیم با ایرلاین: قبل از اینکه بلیط رو بخرید، حتماً و حتماً با ایرلاین مورد نظرتون تماس بگیرید. از آخرین قوانینشون برای حمل حیوانات، ظرفیت های موجود در پروازتون (چون معمولاً تعداد حیوانات در هر پرواز محدوده) و هرگونه محدودیت خاصی که ممکنه داشته باشن، مطلع بشید.
• بررسی قوانین کشور مقصد: فقط ایرلاین مهم نیست، قوانین ورود حیوانات به کشور مقصد هم فوق العاده مهمه. بعضی کشورها مثل انگلیس یا استرالیا، نیاز به قرنطینه حیوان دارن که می تونه چند هفته یا حتی چند ماه طول بکشه. بعضی کشورها هم ممنوعیت های نژادی یا گونه ای دارن (مثلاً امارات یا قطر برای بعضی نژادها قوانین سختگیرانه دارن). این مرحله رو اصلاً دست کم نگیرید!
• رزرو بلیط: بعد از اینکه از همه چی مطمئن شدید، بلیط رو حداقل ۲۴ تا ۴۸ ساعت قبل از پرواز رزرو کنید تا فرصت کافی برای هماهنگی های لازم با ایرلاین رو داشته باشید.

روز پرواز

روز پرواز، روزیه که همه چیز باید دقیق و طبق برنامه پیش بره:

• زمان حضور در فرودگاه: برای پروازهای خارجی، حداقل ۲:۳۰ تا ۳ ساعت و برای پروازهای داخلی، ۱:۱۵ تا ۲ ساعت قبل از پرواز توی فرودگاه حاضر باشید. کارهای اداری پذیرش حیوان زمان بره و نمی خوایم پروازتون رو از دست بدید.
• آماده سازی حیوان:
  • چند ساعت قبل از پرواز، به حیوونتون یه غذای سبک بدید. غذای سنگین ممکنه توی پرواز باعث ناراحتیش بشه.
  • مطمئن بشید که ظرف آب و غذای متصل به قفس، پر از آب کافی هست، مخصوصاً اگه پروازتون بالای ۲ ساعته.
• محدودیت سنی: توله سگ ها و بچه گربه ها باید حداقل ۱۰ هفته (و در بعضی کشورها ۱۲ هفته) از تولدشون گذشته باشه تا اجازه پرواز داشته باشن.
• کنترل استرس: خیلی ها فکر می کنن دادن آرام بخش به حیوان قبل از پرواز خوبه. اما این کار بدون مشورت دامپزشک خیلی خطرناکه. آرام بخش ها ممکنه توی ارتفاع و با تغییر فشار هوا، تأثیرات پیش بینی نشده ای روی حیوان داشته باشن.
• باز کردن قلاده و پوزه بند: وقتی حیوونتون رو توی باکس می ذارید، حتماً قلاده و پوزه بندش رو باز کنید تا راحت باشه و خطر گیر کردن یا خفگی وجود نداشته باشه.

نکات متفرقه

یه سری نکات دیگه هم هستن که بد نیست بدونید:

• شرایط آب و هوا: دمای محیط روی حمل حیوانات تأثیرگذاره. ایرلاین ها معمولاً توی فصل های خیلی گرم یا خیلی سرد، محدودیت هایی برای حمل حیوانات دارن. مثلاً توی تابستون، ممکنه فقط پروازهای شب یا صبح زود رو قبول کنن و توی زمستون، پروازهای طول روز رو.
• پروازهای ترانزیتی: اگه پروازتون ترانزیتیه و چندتا توقف دارید، سعی کنید همه بلیط ها رو از یک ایرلاین بخرید. اینجوری هماهنگی ها راحت تره و خیالتون از بابت رسیدگی به حیوونتون در توقف ها راحت تره. حتماً از ایرلاین بپرسید که توی توقف ها به حیوان رسیدگی میشه یا نه.
• خدمات CIP فرودگاه امام خمینی: اگه از فرودگاه امام خمینی پرواز دارید، می تونید از خدمات CIP استفاده کنید. پرسنل CIP توی مراحل پذیرش و کارهای اداری مربوط به حیوان کمکتون می کنن و ممکنه فرآیند رو براتون راحت تر کنن.
• ممنوعیت پذیرش: بعضی ایرلاین ها، حیوانات پرخاشگر، بیمار، خیلی پیر، یا اونایی که بوی تند دارن رو قبول نمی کنن. همچنین، حیواناتی که ارزش معنوی یا مادی خیلی زیادی دارن، ممکنه از طرف بعضی ایرلاین ها پذیرفته نشن تا از هرگونه مسئولیت احتمالی دوری کنن.

آماده سازی یه سفر هوایی برای حیوان خانگی، یه فرآیند دقیق و پر از جزئیاته. اما اگه همه این نکات رو رعایت کنید، می تونید یه تجربه خوب و خاطره انگیز برای خودتون و دوست وفادارتون رقم بزنید.

محاسبه هزینه حمل حیوان با هواپیما

یکی از سوالات مهمی که برای صاحبان حیوانات خانگی پیش میاد، هزینه حمل حیوونشون با هواپیماست. این هزینه معمولاً بر اساس وزن حیوان و باکسش محاسبه میشه و بسته به ایرلاین، مسیر پروازی و ابعاد، می تونه متفاوت باشه.

روش محاسبه کلی

فرمول کلی برای محاسبه هزینه حمل حیوانات (به جز حیوانات خدماتی) معمولاً به این شکله:

(وزن حیوان + وزن قفس) × ضریب = هزینه اضافه بار

• ضریب برای پرنده ها: برای پرنده های خانگی (مثل طوطی و قناری)، معمولاً این ضریب ۴ در نظر گرفته میشه. یعنی وزن کل پرنده و قفسش رو در ۴ ضرب می کنن.
• ضریب برای سایر حیوانات: برای سگ، گربه، خرگوش و سایر حیوانات خانگی، معمولاً ضریب ۲ هست. یعنی وزن کل حیوان و قفسش رو در ۲ ضرب می کنن.

مثال: فرض کنید سگ شما ۱۰ کیلوگرم وزن داره و باکسش ۵ کیلوگرمه. وزن کل میشه ۱۵ کیلوگرم. اگه این رو در ضریب ۲ ضرب کنیم، میشه ۳۰ واحد. حالا این ۳۰ واحد رو در نرخ اضافه بار هر کیلوگرم ایرلاین (که ممکنه برای پروازهای داخلی و خارجی فرق کنه) ضرب می کنن تا هزینه نهایی به دست بیاد.

تفاوت هزینه ها

• بسته به ایرلاین: هر ایرلاین نرخ های خودش رو برای اضافه بار و حمل حیوانات داره. بعضی ها گرون تر و بعضی ها ارزون ترن.
• مسیر پروازی: هزینه حمل برای پروازهای داخلی معمولاً کمتر از پروازهای خارجیه. همچنین، طول مسیر هم روی هزینه تأثیرگذاره.
• وزن و ابعاد: هر چقدر حیوان و باکسش بزرگ تر و سنگین تر باشن، هزینه بیشتری هم باید پرداخت کنید.

نکته مهم: یادتون باشه که این هزینه حمل حیوان، جدا از بار مجاز شماست. یعنی حتی اگه هیچ بار دیگه ای هم نداشته باشید، این مبلغ رو باید پرداخت کنید.

هزینه های جانبی

علاوه بر هزینه حمل با ایرلاین، باید یه سری هزینه های جانبی رو هم در نظر بگیرید:

• هزینه های دامپزشکی: شامل ویزیت، واکسیناسیون، میکروچیپ، تست تیتر هاری و صدور گواهی سلامت.
• هزینه های مدارک: مثل صدور پاسپورت حیوان.
• هزینه های کارگزاری: اگه از شرکت های واسطه برای انجام کارهای اداری استفاده کنید، باید هزینه اونها رو هم پرداخت کنید.
• هزینه خرید باکس استاندارد: باکس های استاندارد IATA معمولاً قیمت بالایی دارن.

پس بهتره از قبل یه بودجه مشخص برای همه این هزینه ها در نظر بگیرید تا غافلگیر نشید.

محدودیت های حمل حیوانات با قطار و اتوبوس (به صورت خلاصه)

شاید فکر کنید اگه نشد با هواپیما حیوونتون رو ببرید، با قطار یا اتوبوس میشه. اما متأسفانه توی ایران، شرایط برای حمل حیوانات خانگی با وسایل نقلیه عمومی زمینی، خیلی سختگیرانه تره و معمولاً ممنوعه.

• قطار: شرکت های ریلی ایران، کلاً اجازه حمل حیوانات، حتی حیوانات خانگی رو به مسافران نمیدن. دلیل اصلیش هم آسایش بقیه مسافران و مسائل بهداشتیه. پس اگه سفر با قطار مد نظرتونه، باید قید همراهی حیوونتون رو بزنید.
• اتوبوس: توی اتوبوس هم مثل قطار، امکان حمل حیوانات خانگی وجود نداره. راننده ها و شرکت های اتوبوس رانی معمولاً به هیچ وجه اجازه نمیدن حیوونتون رو همراه خودتون بیارید یا حتی توی قسمت بار بگذارید.

خلاصه کلام: تنها راه های مطمئن و مجاز برای سفر با حیوان خانگی در ایران، استفاده از خودروی شخصی یا هواپیما (با رعایت تمام قوانین) هست. برای سفرهای خارجی هم که اصلاً گزینه ای جز هواپیما ندارید، چون جابجایی زمینی بین المللی با حیوان پیچیدگی های خاص خودش رو داره.

نتیجه گیری

خب، رسیدیم به آخر داستان! امیدوارم که با خوندن این راهنمای جامع، دیگه هیچ دغدغه ای برای سفر با حیوان خانگیتون نداشته باشید. دیدید که حمل حیوانات با هواپیما، هرچند ممکنه اولش یه کوچولو ترسناک به نظر بیاد، اما با برنامه ریزی دقیق و دونستن همه قوانین و مقررات، کاملاً شدنیه و می تونه یه تجربه خیلی شیرین باشه.

یادتون باشه:

• برنامه ریزی، کلید موفقیته: از همون روز اول که تصمیم به سفر گرفتید، به فکر حیوونتون باشید. مدارک رو آماده کنید، با ایرلاین و سفارت کشور مقصد تماس بگیرید و از همه جزئیات باخبر بشید.
• سلامتی و راحتی حیوان، اولویت اول: همیشه سلامتی و آرامش دوست پشمالوتون رو در اولویت قرار بدید. یه باکس مناسب، غذای سبک، آب کافی و عدم استفاده از آرام بخش بدون مشورت دامپزشک، همه و همه بهش کمک می کنن تا سفری راحت تر داشته باشه.
• صبور باشید: کارهای اداری ممکنه زمان بر باشن، پس صبور باشید و همه مراحل رو با دقت انجام بدید.

در نهایت، آرزو می کنیم که شما و حیوون خانگیتون، چه پرنده کوچولویی باشه، چه یه گربه بازیگوش و چه یه سگ وفادار، سفرهای ایمن، راحت و پر از خاطرات خوب رو در کنار هم تجربه کنید. سفر بخیر و سلامت!