احمد نجفی در راه مهران رجبی/ تلوزیون برای احمد نجفی شد

آفتاب نیوز :

احمد نجفی بازیگر پرکار این روز های تلویزیون است که با سریال های «تانک خورها» و «هشت پا» این روز ها مهمان خانه ها است. «هشت پا» سریال پلیسی تلویزیون به کارگردانی احمد معظمی و تهیه کنندگی محمدرضا شفیعی تولید شد و «تانک خورها» سریالی با حال و هوای دفاع مقدس و روز های جنگ تحمیلی است که به تهیه کنندگی ایرج محمدی و کارگردانی پرویز شیخ طادی روی آنتن شبکه سه می رود.

این دو سریال اگرچه از نظر ژانر موضوع ویژگی های بصری و فنی و شخصیت پردازی تفاوت های متعددی با یکدیگر دارند اما در عین تمام این تفاوت ها هر دو اثر یک نام مشترک دارند احمد نجفی. بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون که در سریال «تانک خورها» نقش عزیزآقا یکی از افراد پرنفوذ و متمول حوزه خودرو در مشهد را بازی می کند و در سریال «هشت پا» بازیگر نقش سرهنگ کیانفر پدر شخصیت اصلی داستان (کارآگاه کیانفر با بازی سعید چنگیزیان) است. به بهانه پخش این دو سریال با نجفی گفتگو کردیم که در ادامه می آید.

آقای نجفی ابتدا از شخصیت عزیز آقا و دلایل پذیرش بازی در این نقش صحبت کنید. حضورتان در «تانک خورها» چگونه بود؟

معمولا برای پذیرفتن یک نقش به چند موضوع توجه می کنم یکی نام تهیه کننده و کارگردان مابقی عوامل و دیگری ویژگی نقش بود. در این سریال همه عوامل حرفه ای بودند مخصوصاً آقای شیخ طادی کارگردان و آقای محمدی تهیه کننده و بازیگران از طرف دیگر خود نقش هم برایم جذابیت داشت. یعنی شخصیت عزیز آقا در طول قصه به اندازه کافی اثرگذار است و داستان او به درستی پیش رفت. آقای شیخ طادی هم در رابطه با به نمایش گذاشتن ویژگی های شخصیت خیلی کمک کرد. در کل ساخت سریالی درخصوص جنگ و دفاع مقدس با این نگاه که به ارزش های خانواده هم در آن توجه می شود خیلی اتفاق مهمی بود.

ویژگی مهم شخصیت عزیز آقا و چالش های مربوط به بازی در این نقش چه بود؟

من این قبیل انسان ها را تقریبا می شناسم و چنین شخصیت هایی زیاد از من دور نیستند. در زمان دفاع مقدس انسان های زیادی را دیدم که با مشکلات مربوط به حضور در جبهه و تنها ماندن خانواده مواجه بودند و می دیدم خانواده هایی که فرزندانشان بی خبر به جبهه می رفتند چه شرایط سختی داشتند. پدر و مادر هایی که نمی دانستند فرزندانشان کجاست و هر کدام به نحوی درگیر مشکلات خاصی بودند. البته در آن دوران خانواده ها و به طور خاص خانم هایی که همسرانشان یا فرزندانشان به جبهه رفتند خیلی صبوری کردند تا این دوره هشت ساله طی شود.

فضاسازی دهه شصت و بازسازی دوران دفاع مقدس در سریال «تانک خورها» چطور بود؟

فکر می کنم تقریبا این اتفاق درست انجام شده و طراحی صحنه و لباس دکور ها و… شبیه آن دوران است. به نظرم اینکه داستان در مشهد شکل می گیرد هم اتفاق خوبی است و سازندگان نمی خواستند مثل اکثر آثار همه چیز را در پایتخت متمرکز کنند. به نظرم تیم تولید در این زمینه عملکرد قابل دفاعی داشت.

یکی از مسائلی که درباره «تانک خورها» مطرح می شود لهجه نداشتن است. چرا هیچ کدام از شخصیت های مشهدی داستان لهجه ندارند؟

اینکه برخی به نداشتن لهجه بازیگر سریال «تانک خورها» انتقاد می کنند شاید از زاویه ای درست باشد بالاخره قصه در شهری روایت می شود که گویش خاصی دارد و بهتر است که این گویش رعایت شود اما به نظرم الزامی به این ماجرا نیست

جزئیات حضور بازیگر مطرح همزمان در ۲ سریال تلویزیونی

این نقد شاید از زاویه ای درست باشد بالاخره قصه در شهری روایت می شود که گویش خاصی دارد و بهتر است که این گویش رعایت شود اما به نظرم الزامی به این ماجرا نیست. من به عنوان کسی که خوزستانی است آثار زیادی دیدم که بازیگر در آن مثلا نقش شخصیتی جنوبی را بازی می کند اما به جز چند اصطلاح و تکه کلام بقیه دیالوگ ها را بدون لهجه می گوید که این خروجی را در بعضی موارد خنده دار می کرد.

به نظرم این ضعف بزرگ تری است که بازیگر ها راکورد لهجه را حفظ نکنند و در برخی سکانس ها این مسئله رعایت نشود. این روش بیشتر به کار صدمه می زند و حس می کنم اینکه همه بدون لهجه بودند حداقل خروجی کار را یکدست کرد. البته این مسئله را هم بگویم که من بار ها و بار ها مشهد رفتم و با مردم صحبت کردم و دیدم که خیلی ها بدون لهجه حرف می زنند اما در کل اگر قرار بود بازیگران لهجه داشته باشند باید همه یک دست و درست این کار را انجام می دادند که این هم کار سختی است بالاخره ما در کشورمان لهجه ها و گویش های مختلفی داریم و یک بازیگر نمی تواند به همه لهجه ها مسلط باشد.

کمی درباره «هشت پا» صحبت کنید؟ بازی در نقش سرهنگ کیانفر چطور بود؟

این شخصیت در ابتدا حضور پررنگی در سریال نداشت اما بعد از صحبت با آقای معظمی و نویسنده ها دیدیم که ظرفیت های بیشتری در این شخصیت وجود دارد و می تواند اثرگذارتر باشد. جناب سرهنگ انسانی است که به دلیل بیماری خانه نشین شده اما همچنان اهل مطالعه است و می تواند با صحبت کردن به فرزندش که یک کارآگاه است در مسیر حل کردن معمای موجود در داستان کمک کند.

همکاری با تیم «هشت پا» چطور بود؟

احمد معظمی کارگردان خیلی خوبی است که کارش را بسیار جدی می گیرد و همیشه هم نسبت به عوامل رفتاری حرفه ای همراه با رفاقت دارد. محمدرضا شفیعی تهیه کننده کار هم از جوانان فعال در این حوزه است که انصافاً کارش را بلد است و توانست این تیم را به خوبی دور هم جمع کند. بقیه اعضا هم همگی افرادی حرفه ای هستند و به نظرم «هشت پا» سریال پرطرفداری در ژانر خودش است.

شما به واسطه بازی در نقش «کارآگاه علوی» یکی از معروف ترین پلیس های تاریخ تلویزیون را به تصویر کشیده اید مهمترین ویژگی های آثار پلیسی تلویزیون را چه می دانید؟

ساخت سریال های پلیسی واقعا سخت است در سریال «هشت پا» هم معاونت اجتماعی فراجا در کنار سیمافیلم کمک زیادی کرد و من شاهد این کمک ها بودم. سریال ها در این ژانر اگر خوش ساخت باشند اثرگذاری بالایی هم دارند مثل «کارآگاه علوی» که خوشبختانه در زمان پخش بسیار مورد توجه قرار گرفت و مردم به نوعی با کارآگاه هایی ایرانی آشنا شدند سبک کاری و زندگی آنان را برای نخستین بار دیدند. از همان زمان امیدوار بودم که این سریال ادامه داشته باشد اما متاسفانه این اتفاق رخ نداد و فصل دوم آن نیز با اصرار من ساخته شد.

ما می بینیم که سریال های خارجی خیلی راحت به فصل های پنج هفت یا ۱۰ می رسند اما در ایران این اتفاق به جز چند مورد برای آثار کمدی برای سریال های موفق در دیگر ژانر ها رخ نداده است. در حالی که سریالی مثل «کارآگاه علوی» ظرفیت کافی برای بازتولید در فصل های سوم به بعد را داشت کما اینکه می شد این شخصیت حتی به عنوان نفر اصلی هم در سریال حضور نداشته باشد و به عنوان مشاور کارآگاه اصلی داستان را همراهی کند.

با حضور در این سریال های «تانک خورها» و «هشت پا» تاکنون چه بازخورد هایی از مردم دریافت کرده اید؟

نکته دیگر این است که من در هیچ کدام از شبکه های اجتماعی مثل اینستاگرام فیس بوک و… نیستم و هیچ وقت هم به اخباری که از این قبیل نرم افزار ها منتشر می شود توجه نمی کنم و در حقیقت تلاش می کنم تا آنجا که می شود از این فضا فاصله بگیرم

اینکه من در اثری خوب بازی کردم یا نه از آن دست مسائلی است که مردم باید بگویند و خودم هم دوست دارم نقطه نظر مردم را در این خصوص بدانم. در قسمت های ابتدایی هر دو سریال بازخورد ها در حد تعدادی از همسایه ها و برخی رسانه ها بود اما به تدریج مشخص شد که مردم این دو سریال را دیدند اما اینکه خروجی چقدر برای مردم رضایت بخش بوده خودشان باید بگویند.

نکته دیگر این است که من در هیچ کدام از شبکه های اجتماعی مثل اینستاگرام فیس بوک و… نیستم و هیچ وقت هم به اخباری که از این قبیل نرم افزار ها منتشر می شود توجه نمی کنم و در حقیقت تلاش می کنم تا آنجا که می شود از این فضا فاصله بگیرم. در حالی که هنرمندان نسل جدید مخصوصاً بازیگران خیلی به نظرات مردم در فضای مجازی توجه می کنند و این قبیل حرف ها برایشان بسیار مهم است. البته نمی توانم به آنان ایراد بگیرم اما خودم اصلاً به این شبکه های اجتماعی اهمیت نمی دهم و خیلی هم خوشحالم چون حواشی کمتری در حرفه ام دارم و با اعصاب راحتی کار می کنم.

خوشبختانه با این دو گروه که که در دو سریال «تانک خورها» و «هشت پا» کار کردم هیچ مشکلی نداشتم و هیچ اتفاق ناراحت کننده یا قول انجام نشده ای نماند. همه چیز حرفه ای و استاندارد بود و حرمت بازیگران هم نگه داشته شد. به نظرم این خیلی مهم است که پشت صحنه آثار بدون حاشیه باشد بالاخره بازیگری که چهار صبح به لوکیشن می آید گریم می شود و قرار است تا ساعت ۱۰ شب کار کند باید آمادگی ذهنی و آرامش کافی داشته باشد مسئله ای که خدا را شکر در این دو پروژه بود و گروه ها کاملاً حرفه ای کار را جلو بردند.