اتیان سوگند در تجدیدنظر | راهنمای کامل احکام و رویه قضایی

اتیان سوگند در تجدیدنظر، یکی از پیچیده ترین و حساس ترین مراحل اثبات دعواست که شرایط خاص خودش را دارد. برخلاف مرحله بدوی که ممکن است درخواست قسم کمی ساده تر به نظر برسد، در مرحله تجدیدنظر، داستان کاملاً فرق می کند. اینجا دادگاه با دقت و وسواس بیشتری به موضوع سوگند نگاه می کند تا هم عدالت اجرا شود و هم روند دادرسی به بیراهه نرود.

شاید فکر کنید قسم خوردن در دادگاه، آن هم در مرحله تجدیدنظر، کار ساده ای است و هر وقت اراده کردید می توانید انجامش دهید. اما واقعیت این است که این موضوع حسابی قوانین و تبصره های ریز و درشتی دارد که اگر حواستان به آن ها نباشد، ممکن است فرصت طلایی خودتان را از دست بدهید. در این مقاله می خواهیم حسابی درباره این موضوع صحبت کنیم و پرده از تمام پیچیدگی ها، شرایط و رویه های قضایی مربوط به اتیان سوگند در دادگاه تجدیدنظر برداریم؛ جوری که دیگر هیچ ابهامی برایتان باقی نماند.

کلیات اتیان سوگند و مبانی قانونی آن

اول از همه، بیایید کمی درباره خود اتیان سوگند صحبت کنیم. اصلاً اتیان سوگند یعنی چه؟ در زبان حقوقی، اتیان سوگند به معنای ادای قسم یا سوگند خوردن است. این کار معمولاً با ذکر یکی از نام های خداوند و با الفاظ جلاله ای مثل «والله»، «بالله» یا «تالله» انجام می شود. البته اگر کسی غیرمسلمان باشد، می تواند به نام خداوند متعال به زبان خودش قسم یاد کند. این قسم، در واقع یک تعهد جدی و دینی است که برای اثبات یا رد یک ادعا در دادگاه به کار می رود.

جایگاه سوگند در ادله اثبات دعوا خیلی مهم است. ما در نظام حقوقی مان، برای اثبات یک ادعا، دلایل مختلفی داریم؛ مثل اسناد، شهادت شهود، اقرار و البته سوگند. قانون آیین دادرسی مدنی، به ویژه در ماده ۲۷۰، و مواد ۱۳۲۵ تا ۱۳۳۵ قانون مدنی، به تفصیل درباره سوگند صحبت کرده اند. این یعنی سوگند، یکی از راه های رسمی و قانونی برای حل اختلافات در دادگاه است.

انواع سوگند قضایی: کدام ها در تجدیدنظر کاربرد دارند؟

سوگند خودش انواع مختلفی دارد که هر کدام شرایط و کاربردهای خاص خودشان را دارند:

1. سوگند بتی (قاطع دعوا): این قسم، سرنوشت دعوا را مشخص می کند. یعنی وقتی یکی از طرفین نتواند دلیل کافی ارائه کند و طرف مقابل هم منکر ادعا باشد، مدعی می تواند از طرف مقابل بخواهد قسم یاد کند. اگر قسم یاد کرد، دعوا به نفع او تمام می شود و اگر نکول کرد (یعنی از قسم خوردن سر باز زد)، دعوا به ضرر او تمام می شود.
2. سوگند استظهاری: این قسم معمولاً در دعاوی خاصی مثل دعوای وراث برای اثبات بدهی متوفی استفاده می شود. اینجا ورثه باید قسم بخورند که از بدهی متوفی اطلاعی ندارند.
3. سوگند تکمیلی: گاهی اوقات دلایلی که ارائه شده اند، برای اثبات کامل یک ادعا کافی نیستند اما خیلی هم کم نیستند. یعنی یک نیمچه دلیلی وجود دارد. در این شرایط، دادگاه می تواند برای تکمیل این دلیل، از یکی از طرفین بخواهد قسم یاد کند.

مهم این است که بدانیم همه این سوگندها می توانند در مرحله تجدیدنظر هم کاربرد داشته باشند، اما با شرایط و محدودیت های خاصی که در ادامه به آن ها می رسیم.

شرایط عمومی اتیان سوگند

برای اینکه یک سوگند از نظر قانونی معتبر باشد، چند شرط کلی لازم است:

• دعوا باید از آن دست دعاوی باشد که با شهادت شهود قابل اثبات است. یعنی اگر موضوع دعوا مثلاً یک سند رسمی باشد، دیگر نیازی به قسم نیست.
• مدعی علیه (کسی که ادعا علیه او مطرح شده)، باید صریحاً موضوع دعوا را انکار کند.
• موضوع دعوا باید مستقیماً به خود شخصی که قرار است قسم بخورد، منتسب باشد. نمی شود شما برای کاری که دیگری کرده، قسم یاد کنید.
• کسی که قسم می خورد باید اهلیت قانونی (مثل عاقل و بالغ بودن) و سمت قانونی (مثلاً وکیل نباشد مگر در موارد خاص) داشته باشد.

امکان سنجی اتیان سوگند در مرحله تجدیدنظر: اصل و استثنائات

حالا می رسیم به قسمت هیجان انگیز ماجرا: آیا اصلاً می شود در مرحله تجدیدنظر هم درخواست سوگند داد؟ اینجاست که اوضاع کمی پیچیده می شود. اول بیایید سراغ یک قاعده کلی برویم.

قاعده کلی: ممنوعیت ارائه دلیل جدید در مرحله تجدیدنظر

شاید شنیده باشید که دادگاه تجدیدنظر، به دلایل جدید اصلاً کاری ندارد. این یک قاعده کلی است که در ماده ۳۴۸ قانون آیین دادرسی مدنی به آن اشاره شده. فلسفه این قانون چیست؟ این است که دادگاه تجدیدنظر، بیشتر روی این موضوع تمرکز دارد که ببیند آیا دادگاه بدوی (دادگاه اولیه) درست حکم داده یا نه. یعنی یک جور نظارت روی کار دادگاه بدوی است. بنابراین، انتظار می رود که همه دلایل و مدارک در همان مرحله اول، یعنی دادگاه بدوی، ارائه شده باشند. اینجاست که بحث اتیان سوگند هم زیر ذره بین می رود؛ آیا سوگند یک دلیل جدید محسوب می شود؟

در مرحله تجدیدنظر، دادگاه بیشتر به این می پردازد که رأی دادگاه بدوی درست بوده یا نه؛ برای همین، آوردن دلیل جدید کار راحتی نیست و معمولاً قبول نمی شود.

استثنائات بر قاعده منع دلیل جدید و امکان درخواست سوگند در تجدیدنظر

اما همیشه استثنائاتی هم وجود دارد، وگرنه کار حقوقی این قدر جذاب نمی شد! قانون گذار در ماده ۳۴۹ قانون آیین دادرسی مدنی، برای قاعده بالا، استثناهایی را در نظر گرفته است. این ماده، دریچه ای را برای ارائه دلایل جدید، از جمله سوگند، در مرحله تجدیدنظر باز می کند. ولی نه برای هر کسی و نه در هر شرایطی.

اینجا سه حالت اصلی داریم:

1. دلیلی که در مرحله بدوی قابل ارائه نبوده است: یعنی شما از وجود این دلیل (مثلاً سوگند) خبر نداشتید یا به هر دلیلی دسترسی به آن برایتان ممکن نبوده است. فکر کنید یک شاهد مهم پیدا شده که قبلاً نمی دانستید کجاست، یا از یک سند خبر نداشتید. سوگند هم همین طور است. شما باید ثابت کنید که در مرحله بدوی، واقعاً نمی توانستید درخواست قسم بدهید.
2. دلیلی که ابراز آن در مرحله بدوی به علت عذر موجه ممکن نشده است: اینجا دیگر بحث عدم اطلاع یا عدم دسترسی نیست. فرض کنید می خواستید درخواست قسم بدهید، اما به دلیل یک اتفاق پیش بینی نشده (مثلاً بیماری شدید یا حادثه ای غیرمترقبه) نتوانستید در جلسه دادگاه حاضر شوید و درخواست خود را مطرح کنید. در این حالت، باید به دادگاه تجدیدنظر ثابت کنید که واقعاً یک عذر موجه داشته اید. دادگاه، این عذر را با دقت بررسی می کند و اگر آن را موجه بداند، ممکن است درخواست شما را بپذیرد.

نکته مهم این است که بار اثبات این عدم امکان یا عذر موجه بر عهده کسی است که درخواست قسم را در مرحله تجدیدنظر مطرح می کند. دادگاه به سادگی قبول نمی کند و دلایل محکم می خواهد.

تفاوت های اساسی اتیان سوگند در مرحله بدوی و تجدیدنظر

همان طور که گفتیم، اتیان سوگند در مرحله تجدیدنظر با مرحله بدوی زمین تا آسمان فرق دارد. این تفاوت ها را در چند نکته کلیدی می توان خلاصه کرد:

• ماهیت رسیدگی: دادگاه بدوی ماهیت اولیه و اصلی دادرسی را دارد، یعنی اولین بار است که به اصل دعوا رسیدگی می شود. اما دادگاه تجدیدنظر، بیشتر جنبه نظارتی دارد. یعنی می خواهد ببیند رأی دادگاه بدوی درست بوده یا نه. برای همین، در تجدیدنظر، دادگاه معمولاً به دنبال دلایل جدید نیست.
• قاطعیت و سرنوشت ساز بودن: سوگندی که در مرحله تجدیدنظر ادا می شود، معمولاً باید آن قدر قاطع و سرنوشت ساز باشد که بتواند رأی بدوی را به کلی تغییر دهد. یعنی نباید یک دلیل فرعی و کوچک باشد.
• سخت گیری بیشتر دادگاه: دادگاه تجدیدنظر در پذیرش درخواست سوگند، خیلی سخت گیرتر است. این طور نیست که هر کسی هر وقت دلش خواست بگوید می خواهم قسم بخورم و دادگاه هم قبول کند. باید واقعاً ثابت شود که این قسم، جزء استثنائات ماده ۳۴۹ قانون آیین دادرسی مدنی است.

شرایط تخصصی و رویه قضایی اتیان سوگند در تجدیدنظر

حالا که فهمیدیم می شود در تجدیدنظر هم قسم خورد، بیایید دقیق تر بررسی کنیم که چه شرایطی لازم است و رویه قضایی ما در این باره چگونه است. چون همان طور که گفتیم، در این مرحله سخت گیری ها بیشتر می شود.

شرایط خاص درخواست سوگند در دادگاه تجدیدنظر

علاوه بر شرایط عمومی سوگند، در مرحله تجدیدنظر، باید این شرایط تخصصی را هم در نظر بگیرید:

1. ارتباط مستقیم و حیاتی موضوع سوگند با ماهیت دعوا: قسمی که می خواهید در تجدیدنظر یاد کنید، باید آن قدر مهم باشد که مستقیماً روی نتیجه دعوا و نقض یا تأیید رأی بدوی تأثیر بگذارد. یعنی اگر این قسم نباشد، سرنوشت پرونده نامعلوم می ماند. این موضوع سوگند باید مثل یک چرخ دنده اصلی باشد، نه یک قطعه کوچک و جانبی.
2. اثبات جدید بودن دلیل سوگند و توجیه موجه بودن علت عدم ارائه در بدوی: این مهم ترین شرط است و قبلاً هم اشاره کردیم. شما باید دادگاه را قانع کنید که چرا این دلیل (سوگند) را در مرحله بدوی ارائه ندادید. آیا واقعاً نمی دانستید؟ آیا دسترسی نداشتید؟ یا یک عذر موجه و کاملاً پذیرفته شده مانع از این کار شده است؟ بدون این اثبات، دادگاه درخواست شما را رد می کند.
3. عدم کفایت سایر ادله در پرونده: اگر با مدارک و شواهد موجود، دادگاه تجدیدنظر بتواند حکم قطعی بدهد، دیگر نیازی به قسم نیست. سوگند معمولاً آخرین راه حلی است که وقتی هیچ دلیل دیگری برای اثبات یا رد ادعا وجود ندارد، به آن متوسل می شوند. یعنی اگر پرونده در مرحله تجدیدنظر هنوز ناقص باشد و تنها با قسم بتوان این نقص را برطرف کرد، دادگاه به آن توجه می کند.

نقش دکترین حقوقی و رویه غالب دادگاه های تجدیدنظر

در مسائل حقوقی، علاوه بر مواد قانونی، «رویه قضایی» و «دکترین حقوقی» (نظرات اساتید و علمای حقوق) هم خیلی مهم هستند. در مورد اتیان سوگند در تجدیدنظر، رویه قضایی معمولاً به سمت سخت گیری بیشتر در پذیرش درخواست قسم می رود. این یعنی دادگاه ها خیلی محتاط هستند و به راحتی اجازه سوگند خوردن در این مرحله را نمی دهند.

• آرای وحدت رویه: آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور، برای همه دادگاه ها لازم الاتباع است. اگرچه در مورد اتیان سوگند در تجدیدنظر آرای وحدت رویه زیادی صادر نشده، اما می توان از روح کلی آرایی که درباره منع ارائه دلیل جدید در تجدیدنظر هستند، نتیجه گرفت که رویکرد اصلی، عدم پذیرش است، مگر در موارد استثنایی و با دلایل بسیار قوی.
• گرایش غالب دادگاه های تجدیدنظر: اکثر دادگاه های تجدیدنظر، با توجه به ماهیت نظارتی خود، تمایل دارند که همان مدارک و دلایل مرحله بدوی را بررسی کنند. آن ها معمولاً درخواست سوگند را در صورتی می پذیرند که واقعاً راه دیگری برای حل و فصل دعوا وجود نداشته باشد و شرایط ماده ۳۴۹ آیین دادرسی مدنی به وضوح احراز شود.

موارد خاص و عدم امکان درخواست سوگند در تجدیدنظر

همان طور که گفتیم، در برخی موارد اصلاً نمی توان درخواست سوگند داد، چه در مرحله بدوی و چه در تجدیدنظر:

• سوگند بر امر خلاف شرع یا قانون: اگر موضوع قسم، انجام یک کار غیرقانونی یا خلاف شرع باشد، دادگاه به هیچ وجه آن را نمی پذیرد.
• سوگند بر امر محال: نمی توانید برای چیزی که از نظر منطقی غیرممکن است، قسم یاد کنید.
• سوگند بر امر غیرمرتبط با دعوا: موضوع قسم باید مستقیماً به ادعا و اختلاف مربوط باشد. قسم خوردن بر موضوعی که ربطی به پرونده ندارد، پذیرفته نیست.
• موارد نقض رأی بدوی به دلایل شکلی: اگر رأی دادگاه بدوی به دلایل شکلی (مثلاً عدم صلاحیت دادگاه یا نقص در رسیدگی) نقض شود، نیازی به قسم ماهوی نیست و دادگاه تجدیدنظر به این موضوع نمی پردازد.

فرآیند و تشریفات عملی اتیان سوگند در مرحله تجدیدنظر

اگر با همه این سخت گیری ها، فکر می کنید شرایط درخواست سوگند در مرحله تجدیدنظر را دارید، حالا باید با فرآیند و تشریفات عملی آن آشنا شوید تا کارتان را درست پیش ببرید.

نحوه درخواست سوگند

درخواست سوگند در مرحله تجدیدنظر، فرق دارد با اینکه بخواهید در مرحله بدوی این کار را انجام دهید. اینجا باید خیلی دقیق و مستدل عمل کنید:

• تنظیم درخواست دقیق در لایحه تجدیدنظرخواهی یا دفاعیه: درخواست اتیان سوگند را باید در لایحه تجدیدنظرخواهی (اگر تجدیدنظرخواه هستید) یا در لایحه دفاعیه (اگر تجدیدنظرخوانده هستید) به صورت کاملاً واضح و با استدلال حقوقی مطرح کنید. حتماً به ماده ۳۴۹ قانون آیین دادرسی مدنی اشاره کنید و دلیل موجه خود را برای عدم ارائه در مرحله بدوی توضیح دهید.
• ذکر دقیق موضوع سوگند و نام قسم خورنده: باید دقیقاً مشخص کنید که طرف مقابل (یا خودتان) باید بر چه موضوعی قسم بخورد و نام شخصی که باید قسم یاد کند را هم قید کنید. این موضوع باید شفاف و بدون ابهام باشد.
• ارائه دلایل موجه: همان طور که گفتیم، ارائه دلایل موجه برای عدم ارائه سوگند در مرحله بدوی، حیاتی است. این بخش از درخواست شما، باید قوی و مستند باشد. صرفاً یک ادعا کافی نیست.

رسیدگی دادگاه تجدیدنظر به درخواست سوگند

حالا دادگاه تجدیدنظر درخواست شما را بررسی می کند. این بررسی شامل دو بخش شکلی و ماهوی است:

• بررسی شکلی و ماهوی درخواست: دادگاه اولاً می بیند که آیا درخواست شما از نظر شکلی درست تنظیم شده و شرایط اولیه را دارد یا نه. ثانیاً از نظر ماهوی بررسی می کند که آیا واقعاً شرایط قانونی اتیان سوگند در تجدیدنظر (به ویژه ماده ۳۴۹) احراز می شود یا خیر.
• صدور قرار اتیان سوگند: اگر دادگاه درخواست شما را پذیرفت و قانع شد، یک قرار اتیان سوگند صادر می کند. در این قرار، موضوع دقیق سوگند و شخصی که باید قسم بخورد، مشخص می شود.
• ابلاغ قرار و تعیین وقت جلسه: بعد از صدور قرار، دادگاه این موضوع را به طرفین ابلاغ می کند و یک وقت جلسه برای ادای سوگند تعیین می کند. حضور شخصی که باید قسم یاد کند، در این جلسه ضروری است.

تشریفات ادای سوگند در جلسه دادگاه تجدیدنظر

اگر قرار اتیان سوگند صادر شد و وقت جلسه تعیین گردید، نوبت به ادای سوگند می رسد. این مرحله هم تشریفات خاص خودش را دارد:

• حضور شخص قسم خورنده: اصل بر این است که خود شخص باید در دادگاه حاضر شود و قسم یاد کند. معمولاً امکان ادای سوگند از طریق وکیل وجود ندارد، مگر در موارد استثنائی و با وکالت نامه رسمی که صراحتاً این اختیار را به وکیل داده باشد.
• الفاظ سوگند: همان طور که در ماده ۲۸۱ قانون آیین دادرسی مدنی آمده، سوگند باید با الفاظ جلاله (والله، بالله، تالله) یا با ذکر نام خداوند متعال به سایر زبان ها ادا شود. این یعنی باید به شکل رسمی و با احترام کامل به خداوند صورت بگیرد.
• تغلیظ سوگند: گاهی اوقات دادگاه، برای تأکید بیشتر بر اهمیت سوگند، می تواند آن را تغلیظ کند. یعنی شرایط خاصی برای آن تعیین کند؛ مثلاً بگوید قسم در مکان مقدسی ادا شود، یا در زمان خاصی باشد، یا با الفاظ خاصی همراه باشد. البته این در اختیار دادگاه است و همیشه اتفاق نمی افتد.
• صورت جلسه کردن اتیان سوگند: پس از ادای سوگند، تمام جزئیات آن، شامل نام قسم خورنده، موضوع قسم، الفاظی که استفاده شده و سایر نکات مهم، در صورت جلسه دادگاه ثبت می شود و به امضای قاضی و قسم خورنده می رسد. این صورت جلسه، سند رسمی اتیان سوگند است.

پیامدهای نکول از سوگند و رد سوگند در تجدیدنظر

فرض کنید شخصی که باید قسم یاد کند، از این کار سر باز می زند (نکول از سوگند) یا می خواهد قسم را به طرف مقابل برگرداند (رد سوگند). در مرحله تجدیدنظر، این اتفاقات چه پیامدهایی دارند؟

• نکول از سوگند: اگر شخصی که دادگاه او را به اتیان سوگند فراخوانده، بدون عذر موجه از قسم خوردن نکول کند، این نکول به ضرر او تمام می شود. یعنی اگر مدعی علیه از قسم خوردن نکول کند، ادعای مدعی ثابت شده تلقی می شود و اگر خود مدعی نکول کند، دعوای او ساقط می شود. این تصمیم دادگاه تجدیدنظر، می تواند سرنوشت کل پرونده را تغییر دهد و رأی بدوی را نقض یا تأیید کند.
• رد سوگند به طرف مقابل: در برخی موارد، شخصی که قرار است قسم یاد کند، می تواند قسم را به طرف مقابل رد کند. یعنی بگوید: من قسم نمی خورم، خودت قسم بخور! اگر طرف مقابل این قسم را بپذیرد و یاد کند، حکم به نفع او صادر می شود. اما اگر او هم نکول کند، سرنوشت دعوا مشخص می شود. در مرحله تجدیدنظر، این امکان با همان سخت گیری ها و شرایطی که برای درخواست اولیه سوگند وجود دارد، بررسی می شود. دادگاه تجدیدنظر ابتدا باید احراز کند که اساساً امکان رد سوگند در آن پرونده وجود دارد یا خیر.

آثار حقوقی و نکات کاربردی اتیان سوگند در تجدیدنظر

تا اینجا با شرایط و فرآیند اتیان سوگند در تجدیدنظر آشنا شدیم. حالا ببینیم این قسم چه اثری روی نتیجه پرونده دارد و چه توصیه هایی برای وکلا و اصحاب دعوا هست.

اثر حقوقی اتیان سوگند بر رأی دادگاه تجدیدنظر

قسم، یکی از قوی ترین ادله اثبات دعواست و اثر آن روی رأی دادگاه تجدیدنظر بسیار زیاد است:

• نقش قاطع سوگند: اگر سوگند به درستی ادا شود، می تواند دعوا را به طور کامل اثبات یا رد کند. به همین دلیل، اثر آن بر رأی دادگاه تجدیدنظر، قاطع است. یعنی اگر با سوگند، ادعایی ثابت شود که در مرحله بدوی رد شده بود، رأی بدوی نقض می شود و حکم جدید صادر می گردد.
• غیرقابل اعتراض بودن رأی صادره بر مبنای سوگند: از آنجایی که سوگند یک دلیل شرعی و قاطع است، رأی دادگاه که بر اساس آن صادر می شود، در حدود موضوع سوگند، معمولاً غیرقابل اعتراض تلقی می گردد. یعنی دیگر نمی توانید بروید و بگویید که چرا دادگاه با این قسم حکم داده است.
• مسئولیت قسم خورنده در صورت اثبات سوگند دروغ: سوگند، تعهد بسیار مهمی است. اگر ثابت شود کسی عمداً قسم دروغ خورده است، این کار جرم محسوب می شود و عواقب کیفری جدی دارد. ماده ۶۱۹ قانون مجازات اسلامی (بخش تعزیرات) به این موضوع اشاره دارد و برای سوگند دروغ، مجازات در نظر گرفته است. این یعنی باید حسابی مراقب حرف هایی که زیر قسم می زنید، باشید.

توصیه های عملی برای وکلا و اصحاب دعوا

با توجه به پیچیدگی ها و حساسیت های اتیان سوگند در مرحله تجدیدنظر، چند توصیه عملی می تواند به شما کمک کند:

• مشاوره با وکیل متخصص: قبل از اینکه بخواهید درخواست سوگند بدهید یا قسم یاد کنید، حتماً با یک وکیل متخصص و باتجربه در امور دادرسی مدنی و تجدیدنظر مشورت کنید. او می تواند شرایط پرونده شما را دقیقاً بررسی کند و بهترین راهکار را به شما نشان دهد.
• دقت و صراحت در متن درخواست سوگند: اگر قصد دارید درخواست سوگند بدهید، متن درخواستتان باید کاملاً دقیق، صریح و بدون ابهام باشد. موضوع قسم باید به روشنی بیان شود تا جای هیچ گونه سوءتفاهمی باقی نماند.
• بررسی دقیق تمامی ادله موجود: قبل از متوسل شدن به سوگند، همه ادله و مدارک دیگر پرونده را به دقت بررسی کنید. سوگند آخرین راه حل است، نه اولین راه. شاید بتوانید با دلایل دیگر، پرونده را به نفع خودتان تمام کنید.
• آگاهی از خطرات و تبعات سوگند دروغ: اگر قرار است قسم یاد کنید، به یاد داشته باشید که این کار با مسئولیت همراه است. سوگند دروغ، هم از نظر شرعی و هم از نظر قانونی، عواقب بسیار بدی دارد. صداقت در ادای سوگند، اصل اساسی است.

نتیجه گیری

اتیان سوگند در مرحله تجدیدنظر، ابزاری قدرتمند و در عین حال پیچیده در دادرسی حقوقی است. این سوگند، برخلاف مرحله بدوی، با محدودیت ها و شرایط خاصی همراه است که ریشه در ماهیت نظارتی دادگاه تجدیدنظر و قاعده منع دلیل جدید دارد.

موفقیت در درخواست و اجرای سوگند در این مرحله، مستلزم شناخت دقیق احکام قانونی، به خصوص مواد ۳۴۸ و ۳۴۹ قانون آیین دادرسی مدنی، و درک عمیق از رویه قضایی غالب دادگاه هاست. اثبات جدید بودن دلیل و عذر موجه برای عدم ارائه در مرحله بدوی، کلید اصلی پذیرش درخواست شماست.

همیشه به یاد داشته باشید که سوگند، آخرین راه حل برای اثبات یک ادعا در بن بست دلایل است و با مسئولیت های سنگینی همراه است. به همین دلیل، توصیه اکید می شود که پیش از هر اقدامی، حتماً از دانش و تجربه وکلای متخصص بهره بگیرید تا بتوانید بهترین تصمیم را برای پرونده حقوقی خود اتخاذ کنید و با آگاهی کامل گام بردارید. حقوق، میدانی است که هر کلمه و هر گامی، سرنوشت ساز خواهد بود.