امین الله رشیدی؛ هنرمندی که عاقبت به آرزویش نرسید
اگر نام امین الله رشیدی را جست وجو کنید با تصویر مردی آراسته و خوش پوش که لبخندی گشاده به لب دارد رو به رو می شوید. رشیدی در طرز بیان نیز همین قدر آراسته بود و با متانت سخن می گفت. او با عشق زیادی از گذشته و موسیقی صحبت می کرد؛ او از نسلی بود که تا آخرین لحظه قلبشان به عشق موسیقی تپید.
امین الله رشیدی که خبر در گذشتش شامگاه گذشته ۲۲ مهرماه ـ منتشر شد در وجودش موجی از امید و عشق به زندگی موج می زد؛ چراکه حتی وقتی به ۹۱ سالگی رسید گفت: «قبول نمی کنم که امروز ۹۱ ساله شده ام اما در شناسنامه ام این گونه نوشته اند. شما هم مثل من با طفل درونتان بسازید و با او درخور باشید. او بی ریا صاف و بی شیله پیله است.»
او اما همواره در گفت وگوهایش می گفت که «در این زمانه که موسیقی بی سر و سامان و آشفته است و شما دیگر آهنگی را که به دلتان بنشیند نمی شنوید بیایند آثاری را که دست من باقی مانده بگیرند تا جوانان از آن استفاده کنند. من تنها بازمانده هنرمندان دهه ی ۳۰ و ۴۰ هستم که دستم پر است از آهنگ هایی که عطر آن سال ها را دارند. جوان هایی هستند که صدایی خوب دارند و می توانند این کار ها را بخوانند. اصلا یک ارکستر بدهند تا خودم انجام دهم.»
با این حال تا زمانی که این هنرمند هنوز به بستر بیماری نیفتاده بود خواسته هایش برآورده نشدند درصورتی که همان طور که خود او می گفت تنها بازمانده نسل طلایی موسیقی بود و توجه به خواسته و درخواستش واجب بود.
درحقیقت رشیدی به عنوان یکی از میراث داران موسیقی ایرانی خود یک تاریخ شفاهی موسیقی کشور بود که می شد با کمک او به دل آن دوران رفت و مستند هایی با گفته ها و خاطرات او ضبط کرد.
رشیدی به مدت ۴۰ سال از عرصه اجرا به دور ماند اما با این حال در سال ۹۳ دو کنسرت موسیقی را در اصفهان و تهران اجرا کرد.
او در مصاحبه ای درباره سال هایی که از فضای موسیقی دور مانده بود گفته است: «من از دوره جوانی تا امروز از خودم مراقبت کرده ام و احساس یک جوان ۳۵ساله را دارم. دوست دارم تا ۱۰۰ سالگی برای مردم بخوانم اما مافیای موسیقی امثال مرا پس می زند. دست های پشت پرده هر روز یک خواننده جدید معرفی می کنند اما صدای آن ها در ذهن مردم نمی ماند. کجاست آن تصنیف هایی که در سال های دور ساخته می شد و هر شنونده ای را به خدا نزدیک می کرد.»
رشیدی اما کار خود در رادیو را در سال ۱۳۲۷ آغاز کرد و خود درباره این امر این گونه بیان کرده است: «کارم را به عنوان خواننده در رادیو در سال ۱۳۲۷ آغاز کردم که آن زمان هنوز ضبط صوت به ایران نیامده بود و من به مدت پنج سال زنده در رادیو اجرا کردم. اولین بار که صدای خودم را از رادیو شنیدم حالت عجیبی یک دگرگونی به من دست داد.
اولین آهنگی که در رادیو ایران که آن زمان رادیو تهران نام داشت خواندم؛ اثری از استاد تار و نت خوانیم آقای موسی خان معروفی بود. شعر این اثر هم از آقای دکتر محمدعلی مشایخ است و ترانه هم «رنج جدایی» نام دارد. اولین بار که آقای موسی معروفی مرا به رئیس یکی از ارکستر های رادیو آوا معرفی کردند علی محمد خادم میثاق فارغ التحصیل دوره دوم هنرستان موسیقی تهران مدیریت ارکستر را برعهده داشتند که خود ایشان پیانو می نواختند.
همچنین آقای مصطفی الله سپهری ویلن و عباس زندی تار و سه تار ولی الله البرز کلارینت و حسین همدانیان ضرب می نواختند که ما این ترانه را به صورت زنده و مستقیم اجرا کردیم که از رادیو پخش شد.»
او همچنین درباره علت ماندگاری آثار موسیقی آن زمان گفته است: «دو دهه ۳۰ و ۴۰ که اوج شکوفایی موسیقی و ادبیات ایران بود خوانندگان رادیو تلویزیون هر کدام کلاس و صدای خاصی داشتند. مثل الان نبود که صد ها صدا مشابه یکدیگر هستند. در آن زمان نوع صدای خوانندگان و سبک خواندن آن ها در ذهن مردم جاری و ماندگار می شد.
از دهه ۵۰ افول آغاز شد و آنقدر خوانندگان زیادی روی کار آمدند که هیچ کدام هم به یاد نمی مانند. زمانی که سیاست در کار هنر دخالت کرد موسیقی و ادبیات ما به اینجایی رسید که می بینیم. به هر حال دیگران می آیند و ما می رویم ولی آنچه از آدمی باقی می ماند تنها صدا است.»
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "امین الله رشیدی؛ هنرمندی که عاقبت به آرزویش نرسید" هستید؟ با کلیک بر روی فرهنگ و هنر، آیا به دنبال موضوعات مشابهی هستید؟ برای کشف محتواهای بیشتر، از منوی جستجو استفاده کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "امین الله رشیدی؛ هنرمندی که عاقبت به آرزویش نرسید"، کلیک کنید.
